Gescheiden tenen, luchtbubbels en een zool met twee hardheden. Het zijn drie voorbeelden van ontwikkelde technologieën voor hardloopschoenen.
Er was een tijd dat alleen afgetrainde atleten in uitmuntende conditie de marathon liepen. Op niet veel meer dan een stukje rubber met katoen eromheen. Maar in de loop der tijd zijn er de nodige innovaties geweest voor hardloopschoenen. Drie voorbeelden.
1) Gescheiden tenen (split toe)
De Japanner Shigeki Tanaka was in de jaren vijftig een van de beste langeafstandslopers. Zijn schoeisel was geïnspireerd op traditionele Japanse sokken, met een splitsing tussen de grote teen en de rest van de tenen.
2) Luchtbubbels
In 1979 kwam de Nike Air op de markt. Het was de eerste sportschoen met luchtbubbels in de zool voor het absorberen van schokken. Andere merken, zoals Asics en Reebok, deden al snel mee aan de race om het ultieme materiaal voor schokdemping te vinden.
3) Zool met twee hardheden
Begin jaren negentig kwam Saucony met de dual density zool-technologie: de binnenzijde van de zool is gemaakt van ethyleenvinylacetaat, een materiaal dat harder is dan de rest van de rubberen zool. Dual density is bedoeld om overpronatie (ingezakte voeten) te voorkomen en de voeten te ondersteunen en stabiliseren.
Maar helpt het allemaal? Is er een verschil tussen lopen met persoonlijk aangemeten hardloopschoenen, goedkope exemplaren van Scapino of op blote voeten? KIJK nam de proef op de som. Je leest het artikel in KIJK 12/2016. Dit nummer ligt in de winkel vanaf 17 november tot en met 14 december.
Meer informatie:
Tekst: Mariska van Sprundel