Britse wetenschappers hebben laten zien dat je mensen die worden gereflecteerd in de ogen van een gefotografeerde heel aardig kunt identificeren.

Kidnappers en makers van kinderporno moeten uitkijken dat ze niet al te goede camera’s gebruiken bij het uitvoeren van hun snode plannen. Nieuw onderzoek laat namelijk zien dat hun gezichten soms prima zijn te herkennen als die worden weerkaatst in de ogen van hun gefotografeerde slachtoffers.

Blokkerig fotootje

Psychologen Rob Jenkins (Universiteit van York) en Christie Kerr (Universiteit van Glasgow) stelden dat vast door met een 39-megapixel-camera portretfoto’s te maken van proefpersonen. Rondom de fotograaf stonden daarbij vier omstanders, die werden gereflecteerd in de ogen van de gefotografeerde. Van die reflecties maakten Jenkins en Kerr heel grove portretfotootjes van de omstanders, van enkele tientallen pixels breed en hoog.

De vraag was vervolgens natuurlijk: hoe goed waren die mini-fotootjes? Best goed, zo bleek uit twee experimenten. Allereerst kregen proefpersonen steeds zo’n wazig ‘reflectiefotootje’ van een omstander te zien, naast een gewone foto van ofwel dezelfde persoon, ofwel iemand anders die er heel erg op leek. Als de proefpersoon de gefotografeerde omstander niet kende, wist hij in 71 procent van de gevallen het juiste antwoord te geven op de vraag ‘is dit twee keer dezelfde persoon?’ Kende hij de omstander wel, dan was de score zelfs 84 procent.

Bij het tweede experiment kregen proefpersonen die onderzoeker Jenkins persoonlijk kenden een reflectiefotootje van hem te zien, alsmede vijf foto’s van gereflecteerde omstanders die ze niet kenden. In 90 procent van de gevallen wisten ze Jenkins uit het rijtje foto’s te pikken als aan hen werd gevraagd: ‘Ken je iemand van deze mensen?’

Meer en meer megapixels

Hoe vaak forensische onderzoekers echt iets gaan hebben aan het bovenstaande trucje, valt natuurlijk nog te bezien. In dit geval ging het om een naar huidige begrippen best flink aantal megapixels. Bovendien werden de foto’s op een professionele manier belicht. Of het gezicht van een ontvoerder die zijn slachtoffer in een donkere kelder met zijn smartphone heeft gefotografeerd net zo makkelijk te herkennen is…? Maar het zou zomaar kunnen dat het idee in bepaalde zaken wel degelijk de doorslag kan geven – zeker naarmate camera’s meer en meer megapixels meekrijgen van hun fabrikanten.

Daarnaast noemen Jenkins en Kerr nog een interessante andere optie. Je zou namelijk ook de reflecties in beide ogen van een gefotografeerde kunnen combineren. “Deze beelden bevatten in principe de benodigde informatie om een 3D-representatie van de omgeving te maken, gezien vanuit het oogpunt van de gefotografeerde.” Kortom: heb je zomaar ineens een deel van de crime scene in 3D op je scherm…

Bronnen: PLOS ONE via Fox News

Beeld: Jenkins/Kerr/PLOS ONE