De mannelijke poetsvis kan slechte tafelmanieren van zijn vrouwtjes niet uitstaan. Niet zozeer omdat hij hecht aan etiquette, maar omdat zijn maaltijd dan wegzwemt.

Poetsvissen (labroides dimidiatus) leven van parasieten en dood weefsel die ze ‘schoonmaken’ van grotere vissen. De grotere vis is daar blij mee, maar wil niet dat de poetsvis aan zijn slijmvliezen begint. Een probleem, want de slijmvliezen van zijn ‘klant’ zijn een ware delicatesse voor de poetsvis. Toch wil het mannetje zijn maaltijd daar niet voor opofferen, al gooit het vrouwtje nog wel eens roet in het eten.

Wetenschappers van de Zoological Society in Londen hebben dit dilemma nagebootst. Op een bord (dat de grotere vis moest voorstellen) werden visvoer en garnalen (ook een lekkernij) gelegd. Als een van de poetsvissen aan de garnalen kwam, werd het bord weggehaald, net zoals een poetsvissenklant’ook zou wegzwemmen als er aan zijn slijmvliezen werd geknabbeld.

De onderzoekers zagen dat wanneer een vrouwelijke poetsvis van de garnalen at, ze meteen werd weggejaagd door het mannetje. Hoewel dat onzelfzuchtig lijkt van de mannetjes (in de natuur beschermen ze de klant op die manier voor vrouwelijke beten), denken ze eigenlijk alleen maar aan zichzelf. Ze willen namelijk dat hun maaltijd blijft rondhangen.

Bronnen: LiveScience

Beeld: Richard Ling/CC-BY-SA 2.0