Schrijver en KIJK-columnist Ronald Giphart over de kwelling waar een deel van de mannen mee te maken krijgt: manboobs.

Er zaten twee mannen achter een groot bord vlees met friet. We bevonden ons in een wegrestaurant in Nunspeet dat vooral wordt bezocht door vrachtwagenchauffeurs en schrijvers op doorreis. De mannen praatten luid en hadden er geen moeite mee dat iedereen kon meeluisteren. Sterker nog, meerdere malen richtte een van de mannen zich rechtstreeks tot mij met de woorden: “Dat is toch zo, of niet soms?” Schaapachtig knikte ik zo uitdrukkingsloos mogelijk.

Manboobs

Het onderwerp waarover de chauffeurs spraken: borsten. Dat was op zich niet zo bijzonder – ik neem aan dat de mannen wel vaker over borsten praatten – maar in dit geval ging het niet om borsten bij vrouwen, maar om mannenborsten. In casu die van henzelf. Uit hun conversatie bleek dat beide mannen met hetzelfde probleem kampten: ze werden geplaagd door aandoening die door de medische wetenschap ‘gynaecomastie’ wordt genoemd: de ontwikkeling van borstweefsel bij mannen.

Mannenborsten, ook wel moobs genoemd, ontstaan als gevolg van veranderingen in de verhouding tussen oestrogeen en testosteron. Hoe meer oestrogeen, hoe groter de kans op mantits. De puberteit is bijvoorbeeld een fase waarin bij jongens de hormonen sterk schommelen. Ongeveer een op de vier krijgt dan een tijdlang last van borstvorming aan een of beide borsten.

Op latere leeftijd kan als gevolg van vele factoren de hormoonhuishouding bij mannen weer op drift raken, met borstgroei als gevolg. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer 40 procent van de mannen te maken krijgt met ‘één- of tweezijdige borstvergroting’. Veel jongens en mannen schamen zich voor het fenomeen, met in sommige gevallen depressiviteit en zelfverminking tot gevolg.

“Of niet dan?”

Volgens sommige onderzoekers hebben mannenborsten te maken met de manier waarop we ons voedsel verpakken. Plastic en blik bestaan uit stoffen die ftalaten bevatten; chemische middelen die op termijn schade kunnen veroorzaken. Ook onze voeding zelf zou bijdragen aan grotere borsten. Alcohol (met name bier en whisky) zorgt voor de aanmaak van oestrogeen en door te veel cafeïne en alcohol te drinken, wordt de werking van de lever verstoord. Stress is niet goed, te veel sporten niet, te weinig sporten niet, te veel vet niet, te weinig vet niet en te veel suiker niet. Zelfs het gebruik van shampoo en doucheschuim zou tot hormonale schommelingen leiden.

De mannen in het wegrestaurant hadden hier allemaal geen weet van en vonden hun kwaal vooral erg vervelend. “Ik heb zo langzamerhand een grotere bos hout dan mijn vrouw”, riep een van hen, tot hilariteit van de tafels om hen heen. “Of niet dan?” zei hij tegen mij. Het antwoord daarop moest ik schuldig blijven.

Ronald Giphart staat met zijn column in elk nummer van KIJK. Deze tekst werd eerder gepubliceerd in KIJK 4/2016. Deze editie is hier nog online te bestellen.