Het zou zo mooi zijn: één natuurkundige theorie die op een elegante manier alles omvat wat er maar in het heelal te vinden is. Alle deeltjes, alle krachten, samengebald in één formule. Of vooruit, een setje formules. Maar is het reëel om daarop te hopen?
Het is niet heel onredelijk om te denken dat er een theorie bestaat die alles verklaart. Het is immers al een aantal keer gelukt om wetenschappelijke verschijnselen die eerder weinig met elkaar te maken leken te hebben onder één noemer te brengen. Unificatie heet dat.
Maar leidt dat dan ook, ooit, tot één ‘theorie van alles’? Of is die zoektocht vergeefs en laat hij vooral zien dat wetenschappers hun traditionele westerse verlangen naar één God hebben ingeruild voor een verlangen naar één allesomvattende theorie, die we in werkelijkheid nooit zullen vinden?
Om die vragen te beantwoorden, richt KIJK zich in dit artikel op verleden, heden en toekomst. Hoe vruchtbaar waren eerdere pogingen om theorieën samen te voegen? Hoe staat het er op dit moment voor, met bijvoorbeeld de snaartheorie en Grand Unified Theories? En wat brengt de toekomst: wat zijn nu écht de verwachtingen van de ‘mensen uit het veld’?
Dit is het eerste deel van een artikel uit KIJK 2/2011, in de winkel van 14 januari tot en met 10 februari.
Meer informatie:
- Charles Byrne: A Brief History of Electromagnetism (PDF)
- New Scientist: The imperfect universe – Goodbye, theory of everything
- Backreaction: A Theoretically Simple Exception of Everything
- Backreaction: To unify or not to unify, that is (not) the question (gastpost van Marcelo Gleiser)
Beeld: Cornell Göksu