Tijdens de draagtijd reizen zeeolifanten duizenden kilometers om eten te verzamelen. Toch zijn ze precies op tijd terug bij de broedplaats voor de bevalling. Deze onderzoekers weten waarom.

Elk jaar zwemmen drachtige zeeolifanten zo’n 10.000 kilometer door de Stille Oceaan op zoek naar eten. Ver weg van de kust vinden de dieren namelijk de lekkerste en voedzaamste inktvissen. Na een reis van 240 dagen komen de vrouwtjes aan op het broedstrand. Dat is precies op tijd voor de bevalling, die meteen vijf dagen na terugkomst plaatsvindt. De aanstaande moeders zijn zó punctueel dat het haast lijkt alsof ze Google Maps gebruiken. Volgens onderzoek van Universiteit van Californië Santa Cruz is dat niet eens zo’n gekke gedachte. In het wetenschappelijke tijdschrift Current Biology schrijven de mariene biologen namelijk dat zeeolifanten een biologische gps hebben.

Lees ook:

• Zeehonden zwemmen graag langs windmolens
• Migratiegolf van zeedieren naar Antarctica
• Walvis legt in twee maanden 6000 km af voor seks

Vette hap                    

De wetenschappers dachten aanvankelijk dat de zeeolifanten terug zouden dobberen naar de broedplaats zodra ze vet genoeg zijn. Vrouwtjes eten niet tijdens het zogen en moeten daarom al hun energie uit de vetreserves halen die ze tijdens de lange reis bij elkaar hebben gegeten.

Om hun theorie te testen gebruikten de onderzoekers gps-data van meer dan honderd vrouwelijke zeeolifanten. De gps-tracker gaf niet alleen aan waar de dieren waren, maar ook hoeveel ze bewogen en hoe diep ze zwommen. Met deze gegevens konden de biologen de drijfkracht van de zeedieren bepalen, oftewel de mate waarin ze drijven. Hoe hoger de drijfkracht, hoe meer vet.

Biologische gps

Maar in werkelijkheid keerden ook heel magere zeeolifanten terug naar hun broedplaats. De dieren bepalen dus niet aan de hand van hun vetlaag of de terugreis kan beginnen. Uit de satellietgegevens bleek wél dat vrouwtjes die zich verder van hun broedplaats bevonden eerder aan hun terugtocht begonnen en vice versa. De zeeolifanten weten dus hoe ver ze van hun eindbestemming zijn verwijderd en dat ze meer tijd nodig hebben als ze verder moeten reizen.

Roxanne Beltran, mariene bioloog aan de Universiteit van Californië Santa Cruz, liet weten in een persbericht:  “We hadden verwacht dat dikkere zeeolifanten hun foerageertochten eerder zouden beëindigen, maar dat was niet het geval; in plaats daarvan lijkt het alsof ze goed zijn geprogrammeerd om strategisch terug te keren op basis van waar ze zijn en hoelang het duurt voordat ze terug zijn.”

De zeeolifanten stippelen hun reis uit op basis van een intern gevoel van tijd en ruimte. Hoe die biologische gps precies werkt, is nog een raadsel. Daar hopen de wetenschappers in volgend onderzoek meer over te leren.

Bronnen: Current Biology, EurekAlert!

Beeld: Universiteit van Californië Santa Cruz

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!