Kikkers kunnen zich zo goed aan gladde oppervlakten vastklampen dankzij een plakkerige hechtvloeistof die ze met elke stap vernieuwen.
Die conclusie presenteerde bioloog Niall Crawford afgelopen weekend tijdens de jaarlijkse conferentie van de Society for Experimental Biology in Glasgow. Hij was benieuwd naar het mechanisme waarmee de reuzenboomkikker (Litoria caerulea) aan oppervlakten blijft plakken. En dan vooral hoe hij dat doet als dat oppervlak vuil is. Want iedereen die wel eens heeft geprobeerd een stoffig of vies plakbandje opnieuw op te plakken, weet hoe moeilijk dat is.
Uit het onderzoek van Crawford blijkt dat de kikkers blijven plakken door een hechtvloeistof, die ze met elke stap verversen. Daarbij wordt het oude, vuil geworden slijm achtergelaten, terwijl de nieuwe vloeistof weer voldoende grip geeft om te blijven hangen. Op deze manier vangt de kikker twee vliegen in één klap: hij weet zich stevig vast te klampen aan bomen, planten en zelfs glasplaten, en maakt tegelijkertijd zijn voeten schoon.
Het trucje van de reuzenboomkikker werkt overigens alleen als de kikker daadwerkelijk loopt, zo bleek uit de studie. De kikkers werden namelijk door Crawford op een roteerbaar platform gezet, waarbij werd gekeken in hoeverre ze grip hielden. Kikkers met vieze voeten hadden aanvankelijk weinig grip, maar zodra ze een aantal stappen hadden gezet, stonden ze even stevig in de schoenen als de kikkers die nooit last hadden gehad van vuil en stoffigheid.
De reuzenboomkikkervoeten zouden als voorbeeld kunnen dienen voor zelfreinigende en plakkende oppervlaktes. Denk hierbij aan medisch verband, autowielen of extra lang plakkende Post-its. Maar daar is nog wel wat extra onderzoek voor nodig.
Bron: ScienceNOW, Society for Experimental Biology via PhysOrg.com