Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Een kaaiman en anaconda die worstelen en een dolfijn in het bos. Dit zijn slechts twee winnaars van de prestigieuze Wildlife Photographer of the Year-competitie.
Al 60 jaar organiseert het Natural History Museum in Londen de Wildlife Photographer of the Year-competitie. Fotografen van over de hele wereld mogen hun foto’s van wilde dieren insturen en dit jaar leverde dat 59.228 inzendingen op, meer dan ooit. Een internationale jury van professionele natuurfotografen beoordeelde die foto’s. De honderd mooiste inzendingen worden vanaf 11 oktober tentoongesteld in het museum.
Dit jaar roept de jury de Canadese fotojournalist Shane Gross uit tot de absolute winnaar, hij mag zich nu Wildlife Photographer of the Year noemen. Zijn foto, ‘The Swarm of Life’, geeft een prachtig inkijkje in de magische onderwaterwereld van kikkervisjes van de noordelijke pad. Gross legde dit tafereel vast toen hij snorkelde tussen de leliebladeren in Cedar Lake in Canada. Door roofdieren en habitatverlies is de noordelijke pad bijna een bedreigde diersoort geworden. Het helpt dan ook niet mee dat 99 procent van de kikkervisjes de volwassen leeftijd niet bereikt.
Kathy Moran, voorzitter van de jury, zegt: “De jury was gefascineerd door de mix van licht, energie en connectiviteit tussen de omgeving en de kikkervisjes. We waren net zo enthousiast over de toevoeging van een nieuwe soort aan het Wildlife Photographer of the Year-archief. De afgelopen jaren heeft de wedstrijd de aandacht gevestigd op omgevingen en soorten die vaak over het hoofd worden gezien, maar die bij het delen dezelfde verwondering en verrukking oproepen als de meer gefotografeerde wilde dieren.”
Eerder lieten we hier al twaalf andere inzendingen van de wedstrijd zien, dat waren niet de winnaars, maar ze werden wel erg geprezen door de jury.
Vrij als een vogel
Deze jonge vogel heeft zijn volwassen roep, die klinkt als twee stenen die tegen elkaar worden getikt, nog niet ontwikkeld. Roodborsttapuiten geven de voorkeur aan open leefgebieden en zitten vaak op hekken.
Avondmaaltijd
De Coopers sperwer is een veel voorkomende soort in het zuiden van Canada, de VS en Mexico, waar hij leeft in open bosgebieden. Deze vogels hebben een groot aanpassingsvermogen en vertoeven ook in stedelijke gebieden, als er tenminste hoge bomen zijn waarin ze kunnen nestelen. Ze zijn ook dol op de stadse voederhuisjes die kleinere vogels aantrekken, waar ze op kunnen jagen.
Leven onder dood hout
Springstaarten zijn nauwelijks twee millimeter lang. Ze komen overal ter wereld voor en leven in de buurt van slijmzwammen en bladafval. Ze voeden zich met micro-organismen zoals bacteriën en schimmels en verbeteren de bodem door organisch materiaal af te breken.
Rekken en strekken
Na meer dan zes maanden te hebben gewacht, kon Igor Metelskiy deze ontspannen foto schieten van de haast ongrijpbare lynx. Een onderzoek uit 2013 schatte de totale Russische lynxpopulatie op ongeveer 22.500 individuen, met aantallen voor het Russische Verre Oosten, inclusief die in Primorsky Krai (waar deze plaat is gemaakt), op 5890.
Snoekduik
Mocht deze jonge slechtvalk volwassen worden, dan hebben tests aangetoond dat hij in staat zal zijn om zich van bovenaf op zijn prooi te laten vallen, met snelheden van meer dan 300 kilometer per uur.
Moederliefde
Toen Vinod na een ochtend vogels en luipaarden fotograferen op een rustige plek uitrustte, merkte hij al snel dat hij niet alleen was. Een troep ceylonkroonapen bewoog zich door de bomen boven hem. Vinod zag dit jonge aapje slapen en gebruikte een telelens om het vredige moment vast te leggen.
Worstelwedstrijd
Kaaimannen zijn alleseters en eten ook slangen. Naarmate anaconda’s groter worden, nemen ze ook reptielen op in hun dieet. Het is moeilijk te bepalen wie hier nou de aanvaller is. Op de rug van de slang zitten twee dazen, bloedzuigende insecten waarvan bekend is dat ze het op reptielen gemunt hebben.
De sloopploeg
Een groot deel van de voeding van rode bosmieren komt van honingdauw die wordt afgescheiden door bladluizen, maar ze hebben ook eiwitten nodig. Doordat ze met zo veel zijn, kunnen ze insecten en andere ongewervelden doden die veel groter zijn dan zijzelf.
Oogcontact
Hoewel zeeluipaarden nu nog wijdverspreid zijn en in grote aantallen voorkomen, zorgen overbevissing, terugtrekkend zee-ijs en opwarmende wateren ervoor dat krill en pinguïns – hun belangrijkste voedselbronnen – beide afnemen.
Tiger in town
De beschermde gebieden in de bergketen West-Ghats, waar tijgers zorgvuldig worden gemonitord, behoren tot de meest biodiverse landschappen in India en hebben een stabiele tijgerpopulatie. Buiten deze gebieden, waar ontwikkeling heeft geleid tot conflicten tussen mensen en wilde dieren, is de aanwezigheid van tijgers sterk afgenomen.
Bosdolfijnen
De Orinocodolfijn is een van de twee zoetwater dolfijnensoorten die in het Amazonegebied en het Orinocobekken leven. Alleen deze soort is geëvolueerd om ook het bos te verkennen als dat tijdens het regenseizoen overstroomt.
Hoop voor de ninu
De grote langoorbuideldas heeft bij de Aboriginals veel namen, waaronder ninu. Deze soort was bijna uitgestorven doordat zichzelf niet goed konden beschermen tegen de vossen en katten die zijn meegenomen vanuit Europa. In omheinde reservaten waar veel roofdieren zijn uitgeroeid, gaat het nu goed met de langoorbuideldassen.
Afstoffen voor nieuw bewijs
Britta Jaschinski bezocht de CITES Border Force afdeling waar geconfisqueerde dierlijke producten worden getest. Nieuw magnetisch poeder stelt experts in staat om vingerafdrukken te vinden op ivoor, zelfs tot 28 dagen nadat het is aangeraakt. Hierdoor neemt de kans op identificatie smokkelaars toe.
Het Internationaal Fonds voor Dierenwelzijn heeft meer dan tweehonderd van dit soort kits uitgedeeld aan douanediensten in veertig landen. Ze hebben nu al een cruciale rol gespeeld in vier zaken die hebben geresulteerd in vijftien arrestaties.
Op wacht
Het aantal lynxen weerspiegelt gewoonlijk de natuurlijke populatieschommelingen van hun belangrijkste prooisoort, de Amerikaanse haas. Nu er door klimaatverandering minder sneeuw ligt, waardoor andere roofdieren meer mogelijkheden hebben om op hazen te jagen, kan de hazenpopulatie afnemen, wat weer gevolgen heeft voor de lynxpopulatie.
Lees ook:
- Wildlife Photographer of the Year 2024: twaalf van de beste inzendingen
- Wildlife Photographer of the Year 2023: dit zijn de winnaars
- Dit zijn de mooiste foto’s volgens 75.000 natuurliefhebbers
Bron: Wildlife Photographer of the Year