De strandloper vertoont nog nooit eerder geobserveerd gedrag als het aan het eten is. De vogels die midden in de groep zitten, eten namelijk heel ontspannen en letten niet op mogelijk naderend gevaar.

Als je lekker aan het uitwaaien bent op het strand, dan loop je er waarschijnlijk niet alleen. Er zijn eigenlijk altijd wel vogeltjes die over het strand scharrelen. Zoals de grijze strandloper (Calidris pusilla), die onder andere voorkomt in West-Europa en Zuid-Amerika. Uit onderzoek van de Universiteit van Montreal blijkt nu dat deze beestjes niet zomaar in het wilde weg over het strand struinen.

Een groep is veiliger

De grijze strandloper is een trekvogel die vooral overwintert in Zuid-Amerika, en voornamelijk broedt in Canada en Alaska. De vogel doet dat nooit alleen, want in een groep leven heeft veel voordelen, waaronder een groter jachtgebied en een verminderde kans om ten prooi te vallen aan hongerige jagers. Daar komt nu nog een voordeel bij: in een groep kun je veel rustiger eten.

De vogels scharrelen in groepen over het strand en dieren die aan de buitenkant lopen blijken veel oplettender dan die aan de binnenkant. In de buitenste ring lopen de vogels die als de ‘ogen’ van de groep dienst doen, zodat de dieren aan de binnenkant ongestoord zoveel mogelijk beestjes uit het zand kunnen pikken.

Met de kop omlaag

Het onderzoek is gebaseerd op in totaal zes weken observatie van 466 verschillende grijze strandlopers. Het verschil in gedrag binnen de groep was gemakkelijk waar te nemen. Het is namelijk zo dat de vogels in de buitenste kringen veel vaker met hun hoofd omhoog lopen en tussendoor snelle pik-bewegingen maken. Ze zijn dus erg alert op mogelijk gevaar. De kern van de groep bleef juist met de kop omlaag, al gravend op zoek naar kleine beestjes in het zand.

Bronnen: Biology Letters, University of Montreal via EurekAlert!

Beeld: Mdf / CC BY-SA 3.0