Wat waren de beste non-fictieboeken van het afgelopen jaar? Het KIJK-team noemt zijn favorieten! Vandaag het tweede deel van onze picks.

Game- en technologiejournalist (en vanaf 2015 KIJK-columnist) Niels ‘t Hooft kiest Creativity, Inc. (Ed Catmull):
“Aardig geschreven (wel wat ‘Amerikaans’) boek van Pixar-baas Ed Catmull over het kruispunt van creativiteit en technologie, dus precies mijn ding. Het boeiendst is hoe Catmull vertelt over hoe hij de wijsheid van Pixar naar Disney Animation Studio heeft gebracht. Ironisch genoeg lijkt Pixar nu een beetje uitgeblust, terwijl het met Disney heel goed gaat. Het kan verkeren.”

KIJK-redacteur en bioloog Naomi Jansen kiest Kroongetuige DNA (Lex Meulenbroek en Paul Poley):
“We zijn inmiddels al wel gewend dat DNA wordt gebruikt in moordonderzoeken, maar daar is een hele weg aan vooraf gegaan. Deze geschiedenis lopen onderzoeker Lex Meulenbroek en journalist Paul Poley in hun boek Kroongetuige DNA door aan de hand van bekende misdrijven – zoals die van Marianne Vaatstra. Goed is hoe de wetenschappelijke toon wordt afgewisseld met persoonlijke verhalen. Hierdoor word je je ervan bewust hoe belangrijk het is voor nabestaanden dat die ene dader wordt gepakt en geeft het boek meteen de essentie van het DNA-onderzoek weer.”

KIJK-redacteur André Kesseler kiest De zomer van 1927 (Bill Bryson):
“1927 was voor de Verenigde Staten een belangrijk jaar. Charles Lindbergh vloog als eerste de oceaan over. Rokkenjager, drankorgel en allround-speler Babe Ruth stuwde de populariteit van honkbal naar grote hoogte en economisch gezien ging het de Amerikanen ongekend voor de wind. Maar het was ook het jaar waarin Al Capones macht het hoogtepunt bereikte en een paar kopstukken uit de financiële wereld de basis legden voor de Grote Depressie. Bill Bryson schreef een heerlijk leesbaar, leerzaam en humoristisch boek over die monumentale periode in de Amerikaanse geschiedenis.”

Chef redactie KIJK en sterrenkundige Jean-Paul Keulen kiest Planetenjagers (Lucas Ellerbroek):
“Toegegeven, ik begon met een klein beetje tegenzin aan Planetenjagers. De zoektocht naar planeten en buitenaards leven is tenslotte al wel vaker beschreven, dus ik dacht vooral bekende verhalen te gaan lezen. Maar sterrenkundige Lucas Ellerbroek wist me met zijn vlotte stijl, humor en grote hoeveelheid informatie ‘straight from the horse’s mouth’ volledig te overtuigen. Niet alleen een indrukwekkend debuut, maar ook een van de fijnste bètaboeken van het jaar.”

Bioloog, conservator van het Natuurhistorisch Museum Rotterdam en KIJK-columnist Kees Moeliker kiest This is improbable too (Marc Abrahams):
“In de opvolger van This is improbable neemt Marc Abrahams, de bedenker van de Ig Nobelprijs, je mee in zijn schier onuitputtelijke archief vol hilarisch wetenschappelijk onderzoek naar en in het menselijk lichaam. De grenzeloze nieuwsgierigheid van de wetenschappers en de diepgang van hun werk ontlokt zelfs mij af en toe de uitspraak ‘dit kan niet waar zijn!’. Dankzij de zorgvuldige bronvermeldingen blijkt het tegendeel. De Britse pulpkrant Daily Mail noemde het boek ‘almost dementedly inconsequential’ (dementerend inconsequent), maar dat doet niet af aan de kwaliteit van het boek – mits je het leuk vind om te lezen hoe knappe chirurgen voorkomen dat je niet ontploft tijdens een endoscopisch darmonderzoek en dat (het eten van) pizza je leven kan redden.”

Journalist Tim van Ham kiest Mocro maffia (Wouter Laumans en Marijn Schrijver):
“Hoewel de titel wat overdreven is – een maffiastructuur zoals we die kennen uit Italië is er bijvoorbeeld niet – geeft dit boek een schokkend inkijkje in het reilen en zeilen van Marokkaanse topcriminelen in Nederland. Je leest hoe ze duizenden kilo’s coke importeren en iedereen overhoop knallen als dat misgaat. Een even schokkend als boeiend verhaal over een tot nu toe redelijk onzichtbare club criminelen.”

Wetenschapsjournalist en historicus Maarten Muns kiest Adolf Hilter. Opkomst (Volker Ullrich):
“De Nederlandse vertaling van de nieuwe, grote Hitler-biografie van Volker Ullrich was dit jaar absoluut een must voor geschiedenisliefhebbers. Ullrich laat overtuigend zien dat er nog steeds mogelijk is nieuwe inzichten te brengen in de Duitse dictator. Hij richt zich op Hitler als mens, als prive-persoon. Hoewel politiek en prive bij Hitler nauwelijks te scheiden waren, opent Ullrich daarmee een nog niet eerder gezien venster op de Führer.” In KIJK 2/2015 vind je overigens een artikel over het privéleven van Hitler, waarin de biografie van Ullrich uitgebreid aan bod komt.

Lees ook het eerste en het derde deel van dit jaarlijstje!