Millenniumbrug schudde door zuinige cadans

KIJK-redactie

04 februari 2015 09:00

Tijdens de opening begon de Millennium Bridge flink te schudden. Onderzoekers denken nu de verklaring te hebben gevonden.

Toen de Millennium Bridge in 2000 in Londen werd geopend, liepen er in één dag 90.000 mensen overheen. Die begonnen onbewust in dezelfde cadans te bewegen, waardoor de brug begon te trillen. Twee onderzoekers, Varun Joshi en Maroj Srinivasan, denken nu te weten waardoor dat kwam: door dezelfde tred aan te houden als de rest, win je aan stabiliteit en bespaar je energie.

Slingerende brug

Op de dag in kwestie, in juni 2000, liepen soms wel tweeduizend mensen tegelijk over het oppervlak. Onbewust begonnen al die mensen in dezelfde cadans te lopen. De brug ging daardoor flink slingeren en werd twee jaar lang afgesloten, om aanpassingen aan te brengen die het slingeren voorkwamen. Er werden dempers toegevoegd en de brug ging daarna, in 2002, weer open.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Joshi en Srinivasan vroegen zich af waarom al die mensen ineens hun tred aanpasten aan de anderen. Het team, dat een theorie probeert te vinden die verklaart waarom we lopen zoals we doen, ontdekte vervolgens dat stabiliteit de belangrijkste factor is.

Een goede tweede is wat de onderzoekers grappend ‘het principe van maximale luiheid’ noemen. Dat wil zeggen: mensen die lopen, proberen zo veel mogelijk energie te besparen. Ze passen de cadans, lengte en breedte van hun passen daarvoor aan.

Lopend computermodel

Door een computermodel te laten lopen op een plat en wiebelend oppervlak ontdekten Joshi en Srinivasan dat lopen op een bewegend vlak ongeveer 5 procent efficiënter is. Dat is ongeveer een even groot verschil als lopen met of zonder schooltas. Het verschil komt doordat het model op een stilstaande ondergrond op en neer beweegt, om het lichaam van de grond af te duwen. Op een bewegend oppervlak wordt deze beweging kleiner en kost hij minder energie.

De wetenschappers hopen dat een begrip van de manier waarop we lopen kan helpen om betere prostheses en robots te ontwikkelen.

Bronnen: Proceedings of the Royal Society A, Ohio State University via EurekAlert!

Beeld: Helena Vis