KIJK-columnist Ronald Giphart over de ASP, een Australische politieke partij opgericht door vertegenwoordigers uit de porno-industrie. 

Politiek is een even fascinerend als vies spel. Aan de ene kant is politiek geweldig (de machtspelletjes, het gekonkel, het gewheel en gedeal), aan de andere kant weerzinwekkend (de machtspelletjes, het gekonkel, het gewheel en gedeal). Kenmerk is dat allerlei groepen invloed proberen uit te oefenen. Grote bedrijven, religieuze instanties en maatschappelijke organisaties hebben slinkse manieren om de politiek zover te krijgen besluiten in hun voordeel te nemen.

Zo werd er in Australië in 2009 een partij in het leven geroepen die de belangen probeert te behartigen van… seks. The Australian Sex Party (ASP) klonk destijds als een uit de hand gelopen kroeggrap, maar het ging wel degelijk om een serieus te nemen partij met serieus te nemen standpunten. En de partij bestaat nog steeds en staat fier overeind.

De beweging werd opgericht omdat verschillende groepen in Australië zich zorgen maakten over de toenemende invloed van religie op politiek en wetenschap. Bij steeds meer overheidsbeslissingen en wetenschappelijke onderzoeksterreinen werd er op voorhand rekening gehouden met de gevoeligheden van gelovigen. En dat begon in de ogen van de initiatiefnemers een stempel op de Australische samenleving te drukken.

The Eros Association, een Australisch verbond van bedrijven en organisaties die – onder andere – met adult entertainment te maken hebben, besloot een poging te wagen deze religieuze wurggreep te lijf te gaan. Het viel natuurlijk te voorspellen dat het een schok veroorzaakte dat vertegenwoordigers uit de porno-industrie probeerden gebruik te maken van hun democratische recht een eigen partij op te richten. Democratie is natuurlijk goed en wel, maar niet bedoeld voor viezeriken.

De ASP werd dan ook aan alle kanten tegengewerkt. Google blockte zoekwoorden die naar de partij zouden kunnen leiden, de ASP werd gecensureerd in de media, en andere Australische partijen speelden laffe politieke spelletjes om de mogelijke invloed van de nieuwkomer zo klein mogelijk te houden.

En dat terwijl het gedachtegoed van de ASP niet eens zo revolutionair is. De sekspartij is, net als de Dierenpartij, zeker geen one issue party, maar heeft veel redelijke standpunten over andere zaken in de samenleving. Men is voor vrijwillige euthanasie, voor de legaliseren van cannabis, voor het decriminaliseren van andere drugs en voor een betere educatie van jongeren, met name waar het vrijheid en seksualiteit betreft.

Ook in Nederland beginnen religieuze opvattingen weer een steeds grotere greep op de politieke besluitvorming en het wetenschappelijk debat te krijgen. Ik heb gezocht of er al een Nederlandse tak van de Sekspartij bestaat, maar die politieke niche is bij ons nog niet bezet. Voor wie zich geroepen voelt! Vote sex!

Ronald Giphart staat met zijn column in elk nummer van KIJK. Deze tekst werd eerder gepubliceerd in KIJK 5/2015.