De Amerikaanse planeetwetenschapper David Stevenson bedacht twaalf jaar geleden een manier om een meetinstrument naar de aardkern te sturen, en publiceerde zijn idee in Nature. KIJK sprak kort met hem.

KIJK: Wat had u bedacht?
“Als je iets tussen de 100.000 en 10 miljoen ton gesmolten ijzer in een barst in de aarde giet, gaat de rest vanzelf. Door zijn gewicht doet het ijzer de aarde verder openscheuren en beweegt het verder omlaag. De omgevingsdruk in het gesteente zorgt ervoor dat de barst zich boven het ijzer weer sluit. Na ongeveer een week zou het ijzer de kern bereiken. Je meetinstrument laat je met het ijzer meeliften.”

Is het haalbaar?
“In theorie wel. De hoeveelheid ijzer die je maximaal nodig hebt, is de wereldwijde productie van een week. De barst kan ontstaan door een flinke bom of door een aardbeving van magnitude 7. Technologisch en financieel is mijn plan minder ambitieus dan een reis naar Mars. Maar het is natuurlijk geen serieus voorstel. Ik wilde de aandacht vestigen op het gebrek aan aandacht voor onze aardbol in vergelijking met verre planeten.”

Gaan we de kern ooit bereiken?
“Er is de afgelopen twaalf jaar op technologisch gebied niks relevants op het gebied van dit soort experimenten gebeurd. Een sonde door een aardschol heen sturen zou een eerste stap zijn, misschien kan dat wel lukken. Dan hoef je maar 200 kilometer de grond in, in plaats van 3000. Wat ook kan, is dat de natuur zelf ooit materiaal uit de kern omhoog brengt. Misschien is dat zelfs al lang gebeurd, maar hebben we dat altijd over het hoofd gezien.”

Dit is een fragment uit het artikel ‘Tot de kern’ te vinden in KIJK 3/2016. Dit nummer ligt in de winkel vanaf 18 februari tot en met 23 maart.

Meer informatie:

• YouTube: The Mystery of the Earth’s Core Explained
• KIJK: Extra aardkern ontdekt
• KIJK: Aardkern 1000 graden heter dan gedacht

Tekst: Marlies ter Voorde

Beeld: SPL/ANP