Het waren magische minuten: mijn eerste Google Glass-ervaring. Ik had hem op en daarmee behoor ik tot de lucky few die al door het zo geliefde én verguisde Google-oog mochten kijken. Glass is namelijk nog in de ontwikkelingsfase; wereldwijd zijn er maar een paar duizend stuks verspreid.

Een van de trotse eigenaren, de Amerikaanse blogger Robert Scoble, liep rond op The Next Web Conference, een groot technologie-evenement waar ik ook was. Na wat pathetische stalkpogingen mocht ik zijn Glass uitproberen. En dat, waarde lezers, was fantastisch. Niet in de laatste plaats omdat ik nu niet langer over de gadget hoef te speculeren (zoals ik in de hoofdredactionele column van KIJK 5/2013 nog deed), maar iets gefundeerder erover kan praten. Speciaal voor jullie een ervaring uit eerste hand.

Allereerst: de bril is erg licht en je vergeet (als je over de eerste euforie heen bent) bijna dat je hem op je neus hebt. Daarnaast zit het projectieschermpje niet ín, maar boven je zichtveld. Om Glass te activeren, moet je dus omhoog kijken.

Maar hoe stel je dan scherp op een schermpje dat zich op een paar millimeter van je oog bevindt, hoor ik je denken. De truc is: dat doe je niet. Je kijkt erdoorheen; the magic vindt niet in het schermpje plaats maar erbuiten, in de vorm van een projectie een meter of twee verderop. Tegenvaller: die projecties zijn wat klein en dus niet altijd even goed leesbaar. Hopelijk wordt dat beter.

Je bestuurt Glass met je stem (“Okay Glass, maak een video.”) of door over de zijkant van de bril te swipen. Behoorlijk in het oog springend is de cameralens. En daar kom ik bij een heikel punt… Nogal wat mensen zijn ervan overtuigd dat Glass de hakbijl is aan de stam van Privacy, omdat je iemand ongemerkt zou kunnen filmen.

Welnu, dat is nog niet zo eenvoudig. Ten eerste gaat er een lampje knipperen als je filmt. En ten tweede moet je het te filmen object blijven aanstaren; Glass filmt alleen wat jíj ziet. Geloof me, je vereeuwigt iemand eenvoudiger met een good old mobieltje. Onze privacy komt niet vérder in het geding door Glass, die wordt al veelvuldig geschonden. Het bewijs daarvoor vind je terug op sites als Embarrassing Nightclub Photos.

Wat dat betreft zou de bril filmgedrag juist transparanter kunnen maken; als Google bereid is het nu wat subtiel knipperende lampje te vervangen door iets opvallenders, een oplichtend montuur bijvoorbeeld. En het zou mij niets verbazen als het bedrijf precies dát nog gaat doen.

Deze column vind je ook terug in KIJK 7/2013.

Foto: Studio 5982