Op 6 mei 1937 veranderde een reusachtig luchtschip met 97 inzittenden in een dodelijke vuurzee. De schokkende beelden gingen de wereld over en betekenden het einde van wat een glorieus hoofdstuk in de luchtvaartgeschiedenis had moeten worden. In deze aflevering van de serie Terugvlucht: de Hindenburg-ramp.

“Van Europa naar Amerika in slechts twee dagen!” Dat beloofden de reisposters voor trans-Atlantische luchtschepen in de jaren dertig van de vorige eeuw. Een ongekende snelheid voor die tijd; het enige alternatief was de boot. Maar schepen deden er minstens twee keer zo lang over, en stonden er bovendien om bekend dat ze bij onrustig weer zo woest bewogen dat volgens sommigen “de melk nog uit een kopje thee kon klotsen”. Geen prettige reis dus voor mensen met een zwakke maag.

Luchtschepen daarentegen vlogen zo rustig dat bewegingsziekte onder de inzittenden nauwelijks voorkwam. Maar je telde wel heel wat geld neer voor een vlucht met een luchtschip. Een enkele reis van New York naar Frankfurt kostte ongeveer 450 dollar, terwijl een gemiddeld jaarsalaris in de Verenigde Staten in die tijd zo’n 1380 dollar bedroeg. Voor de gewone man was deze manier om de oceaan over te steken dus vrijwel onbetaalbaar.

Brandbaar waterstof

Een van de luchtschepen waarvoor reclame werd gemaakt, was de LZ 129 Hindenburg. Het Duitse bedrijf Luftschiffbau Zeppelin had hem geconstrueerd als opvolger van de LZ 127. Dat luchtschip, beter bekend als de Graf Zeppelin – naar Ferdinand von Zeppelin, de bedenker van het met een metalen skelet uitgeruste luchtschip – maakte gedurende zijn carrière 143 vluchten over de Atlantische Oceaan (vooral naar Brazilië) en eentje over de Grote Oceaan. Zo bewees de LZ 127 de mogelijkheden en de betrouwbaarheid van dit soort vervoer door de lucht.

Met de Hindenburg moest de volgende stap worden gezet: een lijndienst tussen Europa en de Verenigde Staten. Hoewel luchtschepen in de Eerste Wereldoorlog vooral waren gebruikt voor het uitvoeren van verkenningsvluchten en luchtaanvallen, zouden ze volgens Zeppelin-directeur Hugo Eckener juist een manier kunnen zijn om de relaties tussen de continenten te versterken. Door de oceanen over te steken, leerden mensen immers elkaars cultuur kennen en kon er een wederzijdse economische samenwerking ontstaan. Eckener presenteerde het luchtschip dan ook als een symbool van technologische vooruitgang en internationale vriendschap. Maar helaas voor hem ging de Hindenburg de geschiedenis in als een symbool van iets heel anders: de brandbaarheid van waterstof.

Dit is het begin van een Terugvlucht over de Hindenburg-ramp. Benieuwd naar het hele verhaal? Je leest het in KIJK 3-2023 die van 14 februari tot en met 13 maart in de winkel ligt.

Meer informatie:

• Historiek.net: De ramp met de Hindenburg (1937)
• Andere Tijden: Tachtig jaar na de ramp met De Hindenburg
• YouTube: British Pathé: Hindenburg Disaster: Real Zeppelin Explosion Footage (1937)
• KIJK: Airlander 10 maakt crash
• MIT bouwt high speed zeppelinnetje
• KIJK: Kun je met een zeppelin naar de ruimte?

Tekst: Anna Gimbrère

Beeld: NY Daily News/Getty Images

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!