Inzicht in het menselijk brein krijg je door hersenscans te maken of proefpersonen te onderzoeken. Of: door een robot te bestuderen. Een kleuterrobot van een jaar of drie, om precies te zijn. KIJK-journalist Bennie Mols maakt in Spanje kennis met de iCub.
Vandaag heeft hij even vakantie. Bewegingloos staat hij in zijn metalen beugel. In Spanje is 6 december een vrije dag en de Spaanse onderzoekers die hem normaal zijn kunstjes laten vertonen, hebben allemaal vrij.
Hij heet iCub en hij is een robot.
“Hij is bewust gemodelleerd naar een kind dat tussen de drie en drieënhalf jaar oud is”, vertelt de Nederlander Paul Verschure die het roboticalab runt en mij zojuist aan de ‘kleuter’ heeft voorgesteld. Net zoals een echt kind leert de iCub van zijn omgeving door te zien, te horen en te voelen. Door een wit masker kijken zijn grote, zwarte robotpupillen me aan. Zijn metalen skelet zit vol elektronica en maakt van hem het meest geavanceerde robotkind ter wereld. Vooral zijn handen zien er zeer verfijnd uit. Perfecte grijphanden met vingerkootjes omhuld door een stevige plastic huid.
Verschure laat me een filmpje zien, waarin de iCub met zijn ogen een bewegend balletje volgt, er met één hand naartoe beweegt en het balletje vastgrijpt. “De makers van de iCub zijn gespecialiseerd in de coördinatie tussen ogen en handen”, legt hij uit. “En de rest van de robot is daar eigenlijk omheen gebouwd.”
Dit is een gedeelte van een artikel uit KIJK 3/2011, in de winkel van 11 februari tot en met 10 maart. De tekst werd geschreven door Bennie Mols.
Meer informatie:
Beeld: The RobotCub Consortium