Op Hyves stond te lezen dat mijn neefje van zeventien een ‘moeilijk hard’ feestje had gehad. Oftewel: hij vond het leuk, vet, gaaf, cool, mieters, top* (*kies hier een term uit uw tijd).

Het is een fascinerend fenomeen om een negatief woord te laten staan voor iets positiefs, of in elk geval voor het tegenovergestelde van het bedoelde. Voorbeelden te over. Zo gaat ‘wreed’ zelden om iets sadistisch. ‘Bruut’ heeft vooral niets met wreed (in de letterlijke zin) te maken, en wanneer iets ‘strak’ is, dan kan het zomaar een oversized broek betreffen. Ik kan er best om lachen en doe er tot op zekere hoogte aan mee.

Maar je kunt te ver gaan… ‘Moeilijk hard’ vind ik vooral lachwekkend, maar wanneer je woorden met een negatieve betekenis te pas en te onpas voor iets heel anders negatiefs gaat gebruiken, wordt het verwarrend. Zo vond mijn vriend het laatst ‘bot’ dat hij moest rennen voor de trein (van wie dan en hoezo?). En iets wat ‘shit’ is ‘kak’ noemen, is ronduit onnodig.

Maar geen taal is slechter geworden van slang en laten we wel wezen; het is van alle tijden. Mijn ouders zijn iets ooit ‘verschrikkelijk’ leuk gaan vinden. Of ‘ongelooflijk’ fijn. En ze schrokken er niet van en konden het best geloven.

Een misschien nog wel vreemder taalfenomeen introduceerde onze marketeer Lisette op de KIJK-redactie: de ‘on’- of ‘or’-uitgang. Zo kon het gebeuren dat zij evon iets te drinkon voor ons ging halon en daardoor wat lator terug zou komon dan verwacht. Daar kan ik dus niets mee… Dat je het tegenovergestelde gebruikt om je punt kracht bij te zetten, soit, maar ‘on’ en ‘or’?

Ik dacht nog dat het een overdreven accent was, en dán had ik het grappig gevonden; als accenthouder mogen van mij alle plaatselijke bijklanken flink op de hak worden genomen. Maar niets was minder waar. “Nee joh, het is gewoon grappig”, zei Lisette. “Moet je ook eens proberon!”

Dat heb ik gedaan en na vijf minuton werd ik er horondol von en wil ik iedereen vragon die trend maar snel achtor zich te laton, want ik snap ‘m niet.

Beeld: Studio 5982