“Zitten is het nieuwe roken”, hoorde ik laatst. En daar zit (ha!) wel wat in. Lees het coverartikel van KIJK 8/2013 maar: zitten is slechter dan bewegen goed voor je is. Steeds meer mensen leiden (of liever: lijden) een behoorlijk zittend bestaan. Zo ook ondergetekende.

Maar ik maak zoveel meters op een dag; van redactie naar marketingafdeling, naar mijn baas de uitgever, naar de koffieautomaat (heel vaak), naar de printer, naar mijn afspraken, naar de garage en uiteindelijk van mijn geparkeerde auto weer naar huis. Dus met mij valt het allemaal heus wel mee. In mijn vrije tijd ren ik bovendien nog weleens een rondje in het park. Ja, ik ben een sportief mens.

Dacht ik… Maar meten is weten, en dus liet ik me door mijn vrienden van het Quantified Self Institute Nederland uitrusten met een Fitbit. Dat apparaatje, voorzien van een versnellings- en hoogtemeter, meet je activiteit gedurende de dag. Oftewel: hij telt je stappen en trappen, en maakt bovendien een schatting van de calorieën die je verbrandt. Wie een beetje gezond wil leven, beklimt dagelijks ongeveer tien trappen en zet zo’n 10.000 stappen (een dikke 8 kilometer). En let wel: stappen. Slenteren of rennen – een stap is een stap.

Op het display van het apparaatje zie ik hoever ik nog van mijn goal verwijderd ben. En via bluetooth wordt alle data verstuurd naar de Fitbit-app, waar ik met kekke grafiekjes kan bijhouden hoe ik me gedurende de week ontwikkel.

De eerste meetresultaten waren ontnuchterend: na een lange dag noeste arbeid staat mijn teller op een lousy 3600 passen: nog geen 3 kilometer! Een bittere pil voor iemand die altijd haar target wil halen. Komt nog eens bij dat Fitbit je ook de resultaten van je vrienden laat zien. Dat zij er chronisch beter voor staan dan ik is niet te verkroppen.

Bewegen is sindsdien een competitie geworden. Dus parkeer ik de auto net even wat verder van mijn redactie-ingang, haal ik nog meer koffie en thee voor mijn ploeterende collega’s, loop ik naar de volgende bushalte, neem ik vaker de trap; alles voor mijn Fitbit-score. En de beloning is zoet: het apparaatje verzamelt mijn data en beloont me met digitale medailles voor extra inspanning.

Daar staat dan weer wel tegenover dat als ik mijn nieuwe favoriete gadget ben vergeten, elke pas als pure tijdsverspilling voelt. Een gat in mijn data en geen badges als beloning?! Laat dan maar zitten.

Deze redactionele column van KIJK-hoofdredacteur Vivianne Bendermacher vind je ook terug in KIJK 8/2013.

Beeld: Studio 5982