KIJK-hoofdredacteur a.i. Inge Fraters over de heftige zaken die aan bod komen in ons nieuwe nummer.
Ik keek eens naar de onderwerpen in dit nummer en dacht: phew, we schuwen de harde werkelijkheid niet. Nu past dat ook bij ons als KIJK-redactie; we zijn namelijk van de feiten – ook als dat nare feiten zijn. We willen de wereld om ons heen begrijpen en die zit vol met mooie, maar ook met gruwelijke zaken. Soms is iets overigens allebei tegelijk: neem ons beeldverhaal over harddrugs. Even los van al het menselijk leed dat heroïne veroorzaakt, ziet het spul er van heel dichtbij schitterend uit.
Zo staan er in deze KIJK meer heftige zaken. Het vergassen of verhakselen van eendagshaantjes, omdat ze nooit zullen uitgroeien tot een legkip. Naar om over te lezen, maar wel goed om te begrijpen waarom het gebeurt, en zeker om op de hoogte zijn van de methodes en ontwikkelingen die dit bizarre fenomeen in de toekomst misschien gaan voorkomen.
En wat te denken van de F-35, alias de JSF. Een fighter jet en daarmee, hoe je het wendt of keert, een stuk wapentuig. Maar de F-35 is ook een fascinerend staaltje technologie waarvan wij graag uit de eerste hand willen weten hoe het nu echt functioneert.
Dat wapentuig brengt me bij het openingsverhaal van dit nummer. Harder dan genocide kan de werkelijkheid niet worden. Het is alweer twintig jaar geleden, maar de gruwelijke journaalbeelden van Hutu’s die met hakbijlen Tutsi’s te lijf gingen, staan nog altijd op mijn netvlies gebrand. Van de 6 miljoen inwoners van Rwanda werden er tijdens die extreem heftige burgeroorlog maar liefst 800.000 vermoord. Ik weet nog dat ik dacht: dit komt nooit meer goed.
Wat blijkt? Zelfs een zwaargewond land als Rwanda kan genezen. Tegenwoordig groeit de economie er als een malle, is er gratis onderwijs en is er nauwelijks criminaliteit. Hoe kán dat – en ook: waarom lukt dat in bijvoorbeeld Soedan of Congo dan niet? Nu bestaat er geen pasklaar recept voor een duurzame wederopbouw na een bloedig conflict. Maar als je de situatie grondig analyseert, zoals Tim van Ham voor ons deed, kun je wel een verrassend concrete lijst opstellen van do’s en don’ts voor het helen van een gebroken natie. In de harde werkelijkheid van 2014 is dat een hoopvol gegeven.
Deze column vind je ook terug in KIJK 10/2014.
Beeld: Erik de Klein