Tientallen jaren gold Pluto als de eenzame buitenpost van ons zonnestelsel. Maar voorbij de dwergplaneet blijken zich duizenden reusachtige rots- en ijsblokken te bevinden. In juli scheert de ruimtesonde New Horizons vlak langs Pluto om de afgelegen regio te verkennen.
Het is misschien niet zo gek dat er nog nooit een ruimtesonde bij Pluto is geweest. Na de verkenning van de vier binnenste rotsachtige planeten en de imposante gasreuzen aan de buitenkant van het zonnestelsel was Pluto niet de meest logische bestemming voor een missie. Wat viel er immers te ontdekken aan deze piepkleine planeet met een middellijn van ongeveer slechts 2300 kilometer die ook nog eens een stijf bevroren wereldje van ijs en steen is? Liever maakten de ruimtevaartorganisaties geld vrij voor zoiets spectaculairs als de verkenning door robots van onze buurplaneet Mars.
Maar er zijn ook wetenschappers die denken dat er wel degelijk wat op te steken is van Pluto. Zoals Bill McKinnon, hoogleraar aard- en planeetwetenschappen aan de Washington University in St. Louis. In 1989 begon hij met een aantal collega’s na te denken over een missie naar de dwergplaneet. McKinnon: “Die zou de ‘grand tour’ langs alle planeten helemaal afmaken.” En nu, ruim een kwart eeuw later, gebeurt dat as we speak in de vorm van het onbemande ruimtevaartuigje New Horizons.
Dit is een fragment van een artikel te vinden in KIJK 6/2015. Dit nummer ligt in de winkel van 21 mei tot en met 10 juni.
Hieronder een animatiefilmpje van New Horizons:
Meer informatie:
Tekst: Roel van der Heijden
Beeld: NASA/Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute