Zo’n 4 kilometer onder het zeeoppervlak van de Stille Oceaan liggen tientallen wrakken van ruimtevaartobjecten. Dit ‘ruimtekerkhof’ staat bekend als Point Nemo.

Zo’n 4 kilometer onder het zeeoppervlak van de Stille Oceaan, halverwege Chili en Nieuw-Zeeland, ligt Point Nemo. Deze plek is een heus ruimtekerkhof, waar landen als de VS, Rusland en Japan hun overbodig geworden sondes en capsules vanuit de ruimte naartoe dirigeren voor een begrafenis op zee.

Verder weg van menselijk leven kun je op aarde niet zijn. Het dichtstbijzijnde land zijn de Pitcairn-eilanden, zo’n 2700 kilometer noordwaarts. Dat maakt Point Nemo een relatief veilige plek om overbodige satellieten, bevoorradingsvaartuigen, draagraketten en brandstoftanks te dumpen. SpaceX heeft er een raket liggen, de MIR vond er een laatste rustplaats en ook het ISS en Hubble zullen er ooit eindigen.

Welk land daar als eerste mee begon, is lastig vast te stellen. Feit is dat de NASA al sinds 1971 gebruikmaakt van Point Nemo. Rusland heeft er inmiddels zes Saljoet-ruimtestations en 140 bevoorradingsvaartuigen een zeemansgraf gegeven. Enkele jaren geleden is berekend dat er zeker 263 ruimtevaartobjecten op de bodem van de Stille Oceaan liggen.

Lees ook:

• Ruimteafval-opruimer mag naar volgende ontwikkelingsfase
• Missie om ruimteafval op te ruimen is getroffen door ruimteafval

Begraafplaats voor ruimteafval

Er is nog een reden waarom juist Point Nemo zo populair is voor het dumpen van ruimteafval. Doordat het gebied juridisch onder geen enkel land valt, kent het ook geen wettelijke bescherming. Dat is handig als zou blijken dat er sprake is van milieuschade door bijvoorbeeld weglekkende giftige stoffen.

Onderzoek naar vervuiling heeft nog niet plaatsgevonden; dat is ook lastig op die diepte. Wel waarschuwt juridisch collectief Ocean Vision Legal dat het dumpen niet door kan gaan zonder ernstige consequenties voor het milieu.

Overigens zijn er geen Titanic-achtige wrakken te zien voor wie de moeite neemt de 4 kilometer naar de zeebodem af te dalen. Door de hoge snelheid waarmee de ruimtevaartuigen het water raken, spatten ze in honderden stukken uiteen.

Van een woonwijk op een chemische stortplaats tot een baai vol industrieel afval. In KIJK 4/2024 lees je over nog zes trieste monumenten van milieuvervuiling. Bestel deze editie in onze webshop, of eenvoudig via de knop hieronder.

Tekst: Mark van den Tempel

Beeld: NASA/Unsplash