Net als veel andere mensen met een smartphone, vindt hoofdredacteur André Kesseler het soms ook verrot lastig om die verslavende stroom aan digitale flut te onderbreken.

Daar lig, sta, zit of hang ik dan weer. Met de telefoon in de hand scrollend door internetland. Nieuws over Gaza, de Amerikaanse verkiezingen, Oekraïne, wetenschappelijke ontwikkelingen op de site van dit blad…. Maar, om eerlijk te zijn, val ook ik soms ten prooi aan een eindeloze parade van domme filmpjes, memes en comments op Reddit. Zo moeilijk als het is om een spannend boek weg te leggen of een boeiende NetflixPrimeHBODisney-serie uit te zetten, zo verrot lastig blijkt het ook om die verslavende stroom aan digitale flut te onderbreken.

Dat gedrag reduceert me, zo vertelt de door Sebastiaan van de Water geïnterviewde Deense microbioloog en auteur Nicklas Brendborg, tot een hypergeile Julodimorpha bakewelli-kever. En dat in mijn eigen blad. Niets menselijks (of keverachtigs) is mij kennelijk vreemd.

Het loodje leggen

Het deed me denken aan de zogenoemde intracranial selfstimulation-onderzoeken die decennialang in labs over de hele wereld op ratten werden uitgevoerd. Om onderzoek te doen naar verslavingsgevoeligheid en welke hersenonderdelen daarbij betrokken zijn, kregen de beestjes een geïmplanteerde elektrode die rechtstreeks het beloningsysteem in hun hersenen kietelde als ze een hendel indrukten. In sommige gevallen moesten de onderzoekers het systeem zelfs uitschakelen omdat de dieren alleen nog maar aan de hendel hingen en bijna het loodje legden doordat ze hun eten en drinken lieten staan.

Superstimuli

Een swipe met onze duim doet zo ongeveer hetzelfde als die hendel bij ratten. Superstimuli noemt Brendborg dat. Want nooit eerder werd een diersoort zo extreem verwend, verleid, geteisterd en gebombardeerd door kunstmatige superstimuli als de mens anno 2024. Wat hem betreft wordt het hoog tijd om natuurlijke stimuli te verkiezen boven die holle superstimuli. Hoe dat precies zit, lees je in KIJK 10/2024. Het zorgde ervoor dat ik me wederom voor heb genomen om mijn eigen rattenhendel wat vaker terzijde te leggen. Al was het maar om te voorkomen dat ik uitgehongerd en uitgedroogd aan m’n einde kom, met mijn duim nog in de swipe-stand.

Deze redactioneel staat ook in KIJK 10/2024. Bestel deze editie in onze webshop, of eenvoudig via de link hieronder.