Had je je nog zo voorgenomen om alleen sla, vis en appels te kopen, kom je ook nog thuis met knakworst, bier en trekdrop. Zelfs als je niet gevoelig denkt te zijn voor marketing, zwicht je ongewild voor de verleidingskunsten van de supermarkt.
Iedereen ken het wel: thuiskomen met boodschappen die je helemaal niet van plan was te kopen. Die zak chips, de reep chocolade of de romige toetjes. Het was zo goedkoop of het mocht nu wel weer een keer, vertellen we onszelf. Waar we doorgaans niet bij stilstaan, is dat aan zulke besluiten een hele weg aan psychologische beïnvloeding voorafgaat.
Het is niet dat we totaal onwetend zijn; dat supermarkten ons van alles willen aansmeren, zal niemand verbazen. Maar de manier waarop ze dat aanpakken is niet zo makkelijk te achterhalen, omdat veel supermarktonderzoek achter gesloten deuren plaatsvindt. Dat wil niet zeggen dat we er niets over weten. Soms lichten bedrijfsonderzoekers een tipje van de sluier op; informatie die dan weer terechtkomt in boeken, zoals het recent verschenen De supermarktleugen. Daarnaast buigen wetenschappers zich al jaren over de manieren waarop we ons in en buiten de supermarkt laten verleiden.
Dus hoe zit het nou echt? Zijn we slaven van ons impulsieve onbewuste? En is het zo dat we meer spullen kopen als de supermarktroute ons tegen de klok in leidt of als we een karretje in plaats van een mandje gebruiken? Welke trucs zijn bedrijfsgeheim en welke zijn voor psychologen gesneden koek?
Dit is het begin van een artikel te vinden in KIJK 13/2014. Dit nummer ligt in de winkel van 13 november tot en met 10 december.
Meer informatie:
Tekst: Ronald Veldhuizen
Beeld: 123rf