‘Voor het eerst voelde ik de journalistenadrenaline borrelen’

VB

27 augustus 2011 16:00

Vivianne Bendermacher

Weet jij nog waar je was, wat je deed, wat je dacht op die ene middag in september tien jaar geleden?

Ik stond in een klaslokaal van de hogeschool voor Journalistiek in Tilburg. We hadden ‘project krant’ en werden geacht het nieuws te verslaan in ons eigen ‘echte’ actualiteitenblad. CNN stond dag en nacht aan en we leefden op pizza en wereldnieuws.

Terwijl we druk aan het vergaderen waren, bracht CNN ons op de hoogte van breaking news. ‘World Trade Center Disaster’ stond er te lezen onder een shot van een rokende toren. ‘Daar gaat onze voorpagina!’ riep de chef nieuws. ‘Weet je hoelang ik met dat stuk bezig ben geweest?!’ mopperde de journalist die het oorspronkelijke openingsartikel op zijn naam had staan. De sfeer in het lokaal was gespannen en opgewonden tegelijk. Voor het eerst voelde ik de journalistenadrenaline borrelen.

Tot een kwartiertje later een tweede vliegtuig zich in de andere toren boorde. Ons krantje voelde plots als het meest onbenullige vodje ooit. Hoe konden we aan zo’n sneu pakje papier met een oplage van let’s say tachtig denken, terwijl deze wereldramp zich voltrok? Het was een harde leerschool, want ja, als journalist versla je het nieuws. Tragisch of niet; hoge oplage of of niet. Het krantje kwam er. Met de befaamde plaat van brandende Twin Towers op de voorpagina. En we waren er opgelaten trots op.

Een paar weken geleden voltrok zich een nieuwe ramp in Noorwegen. Op het eiland Utoya schoot Anders Behring Breivik 69 mensen dood, vlak nadat hij in Oslo een bom tot ontploffing had gebracht met 8 dodelijke slachtoffers tot gevolg. Ook hier borrelde de journalistenadrenaline bij het wereldwijd journaille. Het ontaardde in te snelle beschuldigingen. De dader was ongetwijfeld een moslimterrorist. Toen bleek dat het een blauwogige, hoogblonde Noor was, hielden sommige nieuwsjagers halsstarrig vol dat het dan toch op z’n minst een tot de islam bekeerde Scandinaviër moest zijn.

Het zegt veel over onze tijdsgeest. Geweld wordt al snel in verband gebracht met religie. Vreemd of heel verklaarbaar? En is er trouwens überhaupt een link tussen geloof en geweld? Lees het artikel ‘In Godsnaam…!?’ in KIJK 10/2011 en oordeel zelf.

Beeld: Studio 5982