Vreemdgaan is taboe. Toch heeft de mens af en toe de behoefte om vreemd te gaan. En al kunnen dieren ook jaloers en bezitterig zijn, in de natuur komt overspel op grote schaal voor. Daar dient het slippertje hogere doelen.

Slippertjes. De roddelbladen staan er bol van. Zoals over het seksschandaal rond profgolfer Tiger Woods. Ook zijn er talloze websites, gericht op mensen die op zoek zijn naar buitenechtelijke seks. Blijkbaar heeft de mens zo af en toe de behoefte om vreemd te gaan. Maar overspel beschouwen we als taboe, we vinden (bijna) allemaal dat het niet hoort. Waarom doen we het dan toch?

Volgens psycholoog en relatietherapeut Sabine van der Hulst zijn er verschillende redenen voor ontrouw: mensen ervaren hun relatie als een sleur, zoeken spanning en avontuur, of gaan vreemd om te checken of ze nog wel aantrekkelijk zijn. “Of ze willen wraak nemen, omdat hun partner al is vreemdgegaan.” Er zijn zelfs mensen die vreemdgaan om hun relatie indirect te beëindigen.

Maar zijn dit soort relationele en psychologische verklaringen het hele verhaal? Als een man vreemdgaat, horen we vaak het excuus dat hij het niet kan helpen. ‘Vrouwen veroveren zit in de mannelijke natuur’, luidt het. Hoe natuurlijk is het eigenlijk om vreemd te gaan?

Dit is het begin van een artikel uit KIJK 5/2012, in de winkel van 6 april tot en met 3 mei.

Tekst: Michiel Hooykaas

Beeld: Dave Watts/CC-BY-SA 2.0