Een goede computersimulatie kan de werkelijkheid inmiddels indrukwekkend dicht benaderen. Maar misschien is het eigenlijk wel andersom en leven wij zélf in een computersimulatie. Hoe komen we daarachter?

In een cruciale scène uit kaskraker The Matrix uit 1999 ziet hoofdpersoon Neo twee keer dezelfde kat voorbij komen. Dat déja vu, het vreemde gevoel dat je iets al eens eerder hebt meegemaakt, is een teken dat er gerommeld is met de simulatie waarin hij leeft. Leuk bedacht natuurlijk, maar stel nou dat wijzelf in een computersimulatie leven zonder het te weten. Zouden we dat dan ook ergens aan kunnen merken?

Het is een vraag die vermoedelijk vaker bediscussieerd wordt in nachtelijke kroegzwamsessies dan door serieuze wetenschappers, maar in november 2012 publiceerden theoretisch natuurkundigen Silas Beane, Zoreh Davoudi en Martin Savage toch een poging tot een wetenschappelijk antwoord. “Het is mogelijk,” concludeerden ze, “maar vermoedelijk nu nog niet.” Oké, maar hoe kunnen we dan in de toekomst vaststellen of we al dan niet in een Matrix leven?

Dit is het eerste gedeelte van een artikel uit KIJK 3/2013, in de winkel van 8 februari tot en met 7 maart.

Het computerspel Life is een gesimuleerde wereld met simpele basisregels, die extreem complexe vormen kunnen genereren. Life-fanaat Mike Stay maakte een versie van het spel die zichzelf simuleert:

Tekst: Bruno van Wayenburg