Om de zoveel tijd stuurt de Europese ruimtevaartorganisatie ESA veertig wetenschappers op pad in een volledig gestript passagiersvliegtuig. Hun opdracht: onderzoek doen terwijl zij en hun apparatuur gewichtloos zijn. KIJK zweefde mee op zo’n paraboolvlucht.
De piloot telt af over de intercom. “Injection!” roept hij dan. Het geraas van de vliegtuigmotoren ebt langzaam weg en alles en iedereen om me heen begint te zweven. De vloer waar ik net nog op lag, voel ik niet meer. Het is alsof ik in een zwembad zonder water zwem. En dat is even wennen. Mijn benen vertrekken ongewild richting het plafond. Ongemakkelijk houd ik me vast aan een touw op de grond en probeer overeind te komen. Maar wat is overeind? Als je gewichtloos bent,verdwijnen onder en boven. Mijn lichaam registreert het verschil niet meer. De spanning die ik voor de vlucht voelde, maakt plaats voor opluchting. Wat een fantastische belevenis is dit!
Die ochtend ben ik vroeg opgestaan. Vanuit het hotel op het vliegveld van Bordeaux ging ik naar het hoofdkwartier van Novespace, pal naast de startbaan. Dit bedrijf voert al tientallen jaren paraboolvluchten uit, onder andere voor de ESA. Deze week vindt de 61ste paraboolvluchtcampagne van de Europese ruimtevaartorganisatie plaats, en ik mag mee. De overige pakweg veertig passagiers zijn voornamelijk wetenschappers uit heel Europa.
Mijn ontbijt heb ik overgeslagen; daarvoor was het te vroeg. En te spannend. Hetenige dat er vandaag op mijn menu staat, is een spuit scopolamine. Dat werkt als een flinke dosis reispillen en zorgt ervoor dat je minder snel ziek wordt, iets waar paraboolvluchten berucht om zijn. Maar zelfs met deze medicatie is 10 procent van de passagiers aan het einde van de rit kotsmisselijk.
Dit is het begin van een artikel te vinden in KIJK 2/2015. Dit nummer ligt in de winkel van 15 januari tot en met 18 februari 2015.
In onderstaand filmpje zie je hoe verslaggever Roel van der Heijden zweeft:
Meer informatie:
Tekst: Roel van der Heijden
Beeld: Anneke le Floch/ESA