Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Hij stond minder in de schijnwerpers dan zijn collega’s Neil Armstrong en Buzz Aldrin, maar Michael Collins was onmisbaar voor de eerste maanlanding.
Een plek die eigenlijk alleen voor geologen interessant is. Die gedachte ging door astronaut Michael Collins heen toen hij op 19 juli 1969 naar het oppervlak van de maan keek. Op slechts 100 kilometer hoogte vloog hij in de capsule van Apollo 11 boven “een grootse aanwezigheid zonder geluid of beweging, die ons op geen enkele manier uitnodigde om er inbreuk op te maken”.
Anderhalve dag later stond Collins’ collega Buzz Aldrin op het hemellichaam. Volgens hem was het maanoppervlak van een “overweldigende troosteloosheid”. Als enige bemanningslid van Apollo 11 liet gezagvoerder Neil Armstrong – die de geschiedenis in ging als de eerste mens op de maan – zich meteen in positieve zin over de maan uit. Hij zei dat alleen al het uitzicht vanuit de capsule “de prijs van de trip dubbel en dwars waard is”.
Eenzame man
Van Armstrongs eerste small step op de maan kreeg Collins overigens weinig mee; hij bevond zich toen in de commando- en servicemodule Columbia aan de andere kant van de maan. Aldrin en Armstrong waren met z’n tweeën afgedaald naar het maanoppervlak in lander Eagle. Collins werd vaak de ‘vergeten astronaut’ of zelfs ’the loneliest man in history’ genoemd, omdat hij nooit voet op de maan zette. Maar zonder Collins had die legendarische maanlanding helemaal niet plaats kunnen vinden.
“Mijn grote angst is geweest dat ik Armstrong en Aldrin op de maan achter moet laten en alleen terugkeer”
Na twee uur en een kwartier kwam er een einde aan de eerste maanwandeling in de geschiedenis. Ondertussen draaide Collins nog steeds in de Columbia zijn baantjes. Voordat ze aan deze missie begonnen, dachten Armstrong en Aldrin dat ze een kans van hoogstens 50 procent hadden om het te overleven.
En ook nu de landing op de maan was gelukt, bestond nog altijd het risico dat ze er door een technisch mankement niet weg zouden kunnen komen. Terwijl de twee anderen daar beneden waren, sprak Collins op een bandrecordertje het volgende in: “Gedurende de afgelopen zes maanden is het mijn grote angst geweest dat ik ze op de maan achter zou moeten laten om alleen naar de aarde terug te keren.”
Maar de raketmotor van het bovenste deel van de maanlander functioneerde foutloos. Na ruim 21 uur op de maan zetten Armstrong en Aldrin weer koers naar de Columbia. Aldrin meende te zien hoe de uitlaatgassen van de Eagle de Amerikaanse vlag omverbliezen.
Collins overleed op 28 april en is 90 jaar geworden. Armstrong stierf in 2012 op 82-jarige leeftijd. Alleen Apollo 11-astronaut Aldrin (91) leeft nog. Hij betuigde op Twitter zijn steun:
Dear Mike,
— Dr. Buzz Aldrin (@TheRealBuzz) April 28, 2021
Wherever you have been or will be, you will always have the Fire to Carry us deftly to new heights and to the future. We will miss you. May you Rest In Peace. #Apollo11 pic.twitter.com/q4sJjFdvf8
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."