Het is een hardnekkig gerucht: als je bij McDonald’s gaat eten, krijg je voedsel voorgeschoteld dat op zo’n manier is behandeld dat het nooit rot. Maar klopt er iets van? Ronald Veldhuizen zocht het uit.

Dat rare McDonald’s-voedsel toch. Iedereen voelt op zijn klompen aan dat de hamburgers en frietjes ietwat kunstmatig lijken. Wat dan precies dat neppe is? Zie er maar eens een vinger achter te krijgen. Eén gerucht spant toch wel de kroon: al het Mc-eten zou op een enge industriële manier zijn behandeld, met conserveermiddelen of straling of zo. En dat heeft het bizarre gevolg dat spul van McDonald’s nooit rot. Bacteriën en schimmels houden het voor gezien. Dus laat zo’n hamburger tien jaar liggen en hij ziet er nog steeds hetzelfde uit.

Misleidende kletskoek

Geen fabeltje dat je zomaar van de hand kunt wijzen, want verdomd: het internet wemelt van de foto’s die het lijken te bewijzen. Zo plaatste Jennifer Lovdahl foto’s van een zes jaar oud Happy Meal op Facebook – mét bonnetje – dat er nog steeds oké uitziet.

De kiekjes werden bijna een miljoen keer gedeeld. Spectaculairder is het verhaal van David Whipple die aan de nieuwszender CBS zijn veertien jaar oude hamburger toonde. Status: een beetje gekrompen, vast niet lekker meer, maar geen schimmel of bacterie te bekennen.

Uitdroging

En toch is het misleidende kletskoek. Wat er met McDonald’s-eten gebeurt, is namelijk doodnormaal en gebeurt ook met gewoon voedsel, bewees de Amerikaanse chef-kok James Kenji López-Alt op zijn blog Serious Eats. Hij bakte zelf hamburgers, zette die voor de goede orde naast wat Mc-burgers en liet ze maandenlang liggen.

Resultaat: beide burgersoorten drogen volledig uit – ze mummificeren – waardoor microben er geen vat meer op krijgen. Uitdrogen is dan ook al eeuwenlang een beproefde bewaartechniek. Ambachtelijk gedroogde worst, koek en fruit blijven zelfs jaren eetbaar en smakelijk, iets dat voor de hamburgers niet zal gelden.

Grijs gebied

Bovendien rotten die Mc-burgers gewoon wél. Stop zo’n burger een weekje in een afgesloten plastic zak, laat hem daarin lekker zweten, en microben en schimmels keren de boel zowat binnenstebuiten, ontdekte López-Alt.

Zo zie je maar weer: dat onderscheid tussen ‘kunstmatig’ en ‘natuurlijk’ voedsel is eigenlijk een grijs gebied. Een ideale broedplaats voor onzinverhalen, zeker voor mensen die op zoek zijn naar quasireligieuze voedselgeboden.

Deze column verscheen eerder in KIJK 9/2018.

De KIJK 50 jaar-special ligt nu in de winkel met daarin de spannendste, opmerkelijkste en grappigste verhalen uit de lange geschiedenis van het blad. Wil je deze editie liever bestellen? Dat kan ook in onze webshop.