In de Verenigde Staten worden de meeste executies tegenwoordig met een dodelijke injectie uitgevoerd. Door geklungel loopt het daarbij regelmatig op gruwelijke wijze mis. En nu beginnen ook de juiste ingrediënten voor het fatale infuus nog eens schaars te worden.
Dennis McGuire was geen prettig mens. In februari 1989 verkrachtte hij Joy Stewart, 22 jaar jong en dertig weken zwanger. Vervolgens wurgde hij haar, sneed haar keel door en liet haar levenloze lichaam achter in een bos iets ten westen van de plaats Dayton (Ohio). Onnodig te zeggen dat Joy’s ongeboren kind dit ook niet overleefde.
In bepaalde Amerikaanse staten levert zo’n moord je de doodstraf op. Ook in Ohio, en dus lag McGuire op 16 januari 2014 vastgeknoopt op een speciale brancard. Er werden twee naalden in zijn armen gestoken en na wat laatste woorden kreeg hij een dodelijke cocktail van de verdovende middelen midazolam en hydromorfon toegediend. Zo zou op een humane manier een einde aan zijn leven worden gemaakt.
Maar er ging iets gruwelijk mis. De midazolam werkte om onduidelijke redenen niet zoals verwacht. En dus zagen de getuigen, onder wie zijn kinderen, hoe McGuire een 24 minuten lange doodsstrijd leverde. Zijn lichaam schokte, zijn vuisten balden zich samen en hij hapte herhaaldelijk en luidruchtig naar adem. Toen hij eindelijk was overleden, stonden zijn advocaten buiten de pers te woord. Een van hen, Allen Bohnert, noemde de executie “een mislukt en verschrikkelijk experiment van de staat Ohio”.
Dit is het begin van het artikel ‘Lethal Injection onder vuur’ te vinden in KIJK 5/2016. Dit nummer ligt vanaf 21 april tot en met 25 mei in de winkel.
Meer informatie:
Beeld: Wally Skalij/LA Times/Getty Images