Krantenmagnaat Conrad Black was 28 maanden lang ‘een gast’ van de Amerikaanse overheid. In de Floridase gevangenis leerde hij het één en ander over het Amerikaanse rechtssysteem.

In KIJK 9/2010 staat een artikel van Tim van Ham over het verleden, het heden en de toekomst van gevangenissen. Bij toeval stuitten we op een commentaar in de National Post van Conrad Black. Black was een krantenmagnaat die tot 6,5 jaar gevangenschap werd veroordeeld voor het rommelen met geld uit een pensioenfonds. Op 19 juli 2010 werd hij, na 28 maanden cel, op borgtocht vrijgelaten. In zijn column schrijft hij wat hij zoal leerde. Enkele fragmenten.

De ‘mug shot’ van Conrad Black

Black: “Het was een interessante ervaring, waardoor ik een veel grotere praktische kennis kreeg over de mensen die in hun strijd tegen het systeem aan het kortste eind trokken, over de realiteit van Amerikaans interraciale verhoudingen op straatniveau, over de pathologie van onverbeterlijke criminelen, en de verspilde kansen voor re-integratie van veel van deze mensen in de samenleving.”

“Ik zag van dichtbij hoe de Amerikaanse war on drugs mislukte, met absurde straffen zoals 20 jaar voor het bezit van marihuana, en dat terwijl 42 procent van de Amerikanen marihuana hebben gebruikt en het het best renderende gewas in Californië is.”

“Er is een biljoen dollar aan [de war on drugs] besteed. Een miljoen gemakkelijk te vervangen kleine visjes zitten in de gevangenis en de drugs zijn meer beschikbaar en van betere kwaliteit dan ooit, terwijl in producerende landen als Colombia en Mexico een burgeroorlog aan de gang is.”

“Ik zag van dichtbij hoe onrechtvaardig het is dat de straffen voor crack honderd keer hoger liggen dan die voor cocaïne in poedervorm. Het is een regelrechte discriminerende maatregel tegen Afro-Amerikanen die door de eerste zwarte president en procureur-generaal voorzichtig, en met lauwe steun, mogelijk worden omgezet van 100 tegen 1 in 18 tegen 1.”

“Ik kreeg de gelegenheid om te zien waarom de Verenigde Staten zes tot twaalf keer zo veel mensen gevangen houden als andere welvarende democratieën (Australië, Canada, Frankrijk, Duitsland, Japan en het Verenigd Koninkrijk), hoe het gevangenisindustrie groeide en succesvol pleitte voor meer gevangenen, langere straffen, en een snelle terugkeer naar de gevangenis bij overtredingen tijdens de proeftijd.”

“Voordat ik in de muil van het Amerikaanse rechtssysteem belandde, wist ik niet dat het land 47 miljoen mensen met een strafblad telt (de meeste voor relatief triviale strafbare feiten), noch dat aanklagers meer dan 90 procent van hun zaken winnen.”

“Ik was blij om weer terug te zijn in mijn huis, dat de aanklagers jarenlang in beslag probeerden te nemen. Ik genoot voor het eerst weer van de smetteloze stilte, vrij van luidsprekers, geschreeuw, en het gesnurk van honderd man. Ik nam een glas wijn en wachtte op Barbara, om de gelukkigste van alle huwelijksdagen te vieren.”

Bronnen: National Post