‘Een micropenis is een bron van frustratie’

KIJK-redactie

20 april 2016 12:00

micropenis

Schrijver en KIJK-columnist Ronald Giphart over de micropenis – een wel heel kleine jongeheer.

13 juni 2015 was een bijzondere dag voor iedereen die van bijzondere mensen houdt. In de King’s County Bar in New York vond voor de derde keer de jaarlijkse ‘Smallest Penis in Brooklyn Pageant’ plaats. Op het podium van de uitspanning toonde een pronkstoet mannen hun blote geslachtsdeel aan een menigte van merendeel vrouwelijke bezoekers, die op hun beurt met liefde, gejuich en bewondering de parade van vleselijke schuiftrompetten verwelkomde.

Of nou ja, schuiftrompetten… Kenmerk van de getoonde lichaamsdelen was nu juist de beperkte omvang. De bijeenkomst was bedoeld om de kleinste te kiezen. Als mensen (mannen) voortdurend over alle mogelijke onderwerpen competitie voeren (wie kan er het verste plassen, wie eet de meeste hamburgers, wie staat het hoogst in de Quote500), waarom dan niet op het gebied van micropenissen?

Want dat is de medische naam van de afwijking die bij ongeveer 0,6 procent van de mannen voorkomt. Een micropenis is een normaal functionerend doch zeer klein uitgevallen geslachtsdeel in erectie. De gemiddelde erectielengte van volwassen mannen ligt rond de 13,3 centimeter, waarbij de lengte in slappe toestand kan variëren. Artsen spreken van een micropenis als een man een stijve heeft van 3,8 centimeter of kleiner (gemeten vanaf het schaambeen onderaan de buik tot aan de top van de eikel).

Wanneer een micropenis op jonge leeftijd wordt ontdekt (als bij een pasgeboren jongen zijn piemeltje kleiner is dan 1,9 centimeter), kan er met hulp van testosteron voor worden gezorgd dat een man op latere leeftijd een erectie krijgt die binnen de normale bandbreedte ligt. Voor mannen die niet op jonge leeftijd zijn behandeld, zijn er operatieve ingrepen mogelijk, waarbij er in hun penis een kunstmatig verlengstukje wordt geplaatst.

Voor veel mannen is een micropenis een bron van frustratie. Hoewel het ook met een erectie van duimformaat wel degelijk mogelijk is om vrouwen (of mannen) seksueel te bevredigen, ervaren zij hun beperkte omvang als vernederend. Dit is niet zomaar. In onze cultuur hebben we een fascinatie voor grote penissen (en over de biologische achtergrond hiervan hebben we het een andere keer). Mannen met een (zeer) kleine penis worden regelmatig keihard gepest en beroddeld — en niet alleen door sexegenoten.

En daarom zijn bijeenkomsten als die op 13 juni 2015 zo bijzonder. Want de mannen daar voelden bewondering en liefde. Niet alleen voor hun geslachtsdeel, maar ook omdat ze de moed hadden te vieren dat ze zijn wie ze zijn en hebben wat ze hebben.

Ronald Giphart staat met zijn column in elk nummer van KIJK. Deze tekst werd eerder gepubliceerd in KIJK 1/2016. Deze editie is hier nog online te bestellen.