Geen enkele Amerikaan is langer aaneengesloten in de ruimte geweest dan Scott Kelly. In 2015/2016 verbleef hij 340 dagen in het ISS, met als doel te onderzoeken wat zo’n langdurig ruimteverblijf met een mens doet. KIJK sprak hem naar aanleiding van zijn boek Een jaar in de ruimte.
In eerste instantie werd Jeff Williams uitgekozen omdat u tijdens een eerdere missie slechter ging zien. Waarom pakte het anders uit?
© Robert Markowitz
Dat kwam juist door mijn ogen. Het belangrijkste doel van de missie was bestuderen wat een verblijf van een jaar in de ruimte met een mens doet. Als je dan een astronaut stuurt die geen last heeft van een van de meest voorkomende ruimtekwalen, is dat eigenlijk een gemiste kans. Door mij te kiezen in plaats van Jeff, kon de NASA meer leren. Jeff is uiteindelijk na mij naar het ISS gevlogen. Als verrassing heb ik toen nog een plastic kakkerlak in zijn slaapcabine verstopt, om hem welkom te heten.
Het jaar in de ruimte was een missie vol hoogtepunten, schrijft u. Wat was het grootste hoogtepunt?
De drie ruimtewandelingen. Maar op het moment zelf kon ik daar niet van genieten. Er zijn als het ware twee soorten fun. Bij het eerste type geniet je op het moment zelf heel erg, maar bij het tweede type ben je zo druk bezig en span je jezelf zo in dat je geen tijd hebt om erbij stil te staan. Eigenlijk was mijn hele missie een geval van ‘type 2 fun’.
Een Sojoez-landing voelt als een auto-ongeluk. Toch had u in tegenstelling tot veel andere astronauten vlak na de landing weinig fysieke klachten.
Dat klopt. Zoals gezegd was een van de doelen van mijn missie onderzoeken hoe het menselijk lichaam reageert op een lang verblijf in de ruimte, zodat we beter kunnen inschatten hoe we eraan toe zijn na een eventuele reis naar Mars. Als mijn missie me naar Mars had gebracht, had ik bij aankomst meteen aan de slag kunnen gaan, aangezien ik geen fysieke klachten ervoer bij de landing. Het eerste wat ik deed toen ik weer thuis was in Houston, was mijn zwembad in duiken. Maar de terugslag kwam een paar dagen later en was heel hevig. Ik was extreem misselijk, had koorts en alles in mijn lichaam deed pijn. Ik heb in totaal een paar maanden moeten herstellen en word nu nog steeds regelmatig gecontroleerd door NASA-artsen die onderzoeken hoe mijn lichaam eraan toe is. Ik ben de rest van mijn leven een proefkonijn.
Dit is een fragment uit het interview te vinden in KIJK 4/2018. Deze editie ligt in de winkel vanaf 19 april tot en met 16 mei.
Tekst: Nick Kivits
Beeld: NASA
Meer informatie:
- NASA: Expedition 46 Lands Safely to complete One Year Mission
- CBS: Scott Kelly adjusting back on Earth after year in space
- Captain Scott Kelly & Captain Mark Kelly – Building Momentum
Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer. Abonnee worden? Dat kan hier!