Martijn Jacobs droomt van de eeuwigheid. Hij vraagt zich af: “Als er geen praktische, financiële en ethische belemmeringen zijn, kun je dan oneindig doorleven wanneer kapotte of versleten organen zoals longen en hart telkens werden vervangen? En kan dat dan ook met je hersenen? Of slijten die?”

Michel Hofman van het Nederlands Herseninstituut helpt Jacobs uit de droom: ja, helaas slijten hersenen. “Onze hersenen verouderen, net als de rest van ons lichaam. In de hersenen is het probleem van veroudering zelfs nog urgenter, omdat celvernieuwing, dus de aanmaak van nieuwe zenuwcellen, hier voornamelijk beperkt blijft tot de vroege periode van hersenontwikkeling.”

Met andere woorden: als foetus maak je nog veel nieuwe hersencellen aan, maar daarna moet je het blijven doen met wat je hebt.

“Veroudering – ‘slijtage’ – van onze hersenen is misschien zelfs de meest beperkende factor bij pogingen om onze levensduur te verlengen”, vervolgt Hofman. “Kleine herstelwerkzaamheden in de hersenen zullen in de toekomst ongetwijfeld mogelijk zijn, maar de mens zal uiteindelijk niet kunnen ontkomen aan een verlies aan hersenfuncties met het klimmen der jaren. Met alle consequenties van dien.”

Ook een vraag voor de rubriek ‘KIJK antwoordt’? Mail hem naar info@kijkmagazine.nl!

Tekst: Diana de Veld

Beeld: Gallant Lab/UC Berkeley