Een groep wetenschappers uit Rusland en Zuid-Korea is van plan om een uitgestorven paardensoort uit de dood op te laten staan.

Eind augustus groeven paleontologen in Siberië een 40.000 jaar oud veulen op. Doordat het jonge dier al die tijd in permafrost heeft gelegen, is het ontzettend goed bewaard gebleven. Zo zijn z’n manen, staart, hoeven, organen en vacht nog intact.

Wetenschappers die nu werken met de overblijfselen van het paardje hebben onlangs aangegeven dat ze onderzoeken of deze resten levende cellen bevatten die kunnen worden gebruikt om het oude veulen te klonen. Maar of dat nou zo’n haalbaar idee is?

Lees ook: 5 (bekende) gekloonde dieren

Aandachtstrekkers?

Een van de onderzoekers die zich onder het team schaart, is de Zuid-Koreaanse Woo-Suk Hwang. Deze stamcelonderzoeker en pionier op het gebied van klonen kwam in 2006 in opspraak toen bleek dat hij veel data had vervalst en werd schuldig bevonden voor het uitvoeren van onethisch onderzoek.

Vervolgens heeft Hwang jarenlang de Sooam Biotech Research Foundation geleid, die met succes honden, koeien, varkens en coyotes heeft gekloond. Over het tot leven wekken van het oude paardenras zei de Zuid-Koreaan: “Als we maar één levende cel vinden, kunnen we dit oude paard klonen. We kunnen het vermenigvuldigen en zoveel embryo’s krijgen als we nodig hebben.”

Het 40.000 jaar oude is in de permafrost goed bewaard gebleven, maar of wetenschappers er intacte celkernen met DNA uit kunnen halen? © Michil Yakovlev

Maar veel experts vragen zich af of het plan van Hwang (en zijn team) om het oude wilde paard nieuw leven in te blazen niet gewoon een nieuwe aandachtstrekker is.

Intacte cellen nodig

“Een dier klonen is een moeilijke klus (dezelfde vraag heb ik in het verleden gehad over mammoeten)”, mailt ontwikkelingsbioloog Christine Mummery (Universiteit Leiden). “Probleem bij deze techniek is dat je een intacte celkern met DNA moet hebben die je over kunt zetten in bijvoorbeeld een ‘lege’ eicel van een modern paard.”

“In theorie is het mogelijk om te kloneren met cellen die zijn bevroren zonder dat daar speciale technieken voor zijn gebruikt”, zegt ontwikkelingsbioloog Bernard Roelen (Universiteit Utrecht). “Dat hebben onderzoekers in 2008 aangetoond met cellen van een muis.”

Ethisch verantwoord?

“De vraag is of cellen van dieren die duizenden jaren in de permafrost hebben gelegen even flexibel zijn”, vervolgt Roelen. “Wellicht zijn de cellen enkele malen ontdooid geweest en weer opnieuw bevroren.”

“Ik acht de kans daarom uiterst klein dat de cellen ‘zomaar’ gebruikt kunnen worden om te klonen. Klonen met ‘gewone’ cellen is al zeer inefficiënt, er zullen daarom heel veel paarden-eicellen en draagmerries nodig zijn, evenals een enorm budget. Ook kun je je afvragen of dit ethisch verantwoord is (als het al lukt, zullen veel merries spontaan aborteren).”

“Buiten deze technische uitdagingen heb ik zelf zo mijn vragen over waarom je uitgestorven dieren zou willen ‘terugbrengen’. Ze zullen nooit een levensvatbare populatie kunnen vormen, en de habitat waarin deze dieren leefden is er niet meer. Hetzelfde geldt voor kloneren van dieren die met uitsterven zijn bedreigd. Mijn mening is dat het beter is om tijd en energie te steken in het voorkomen van uitsterven.” En daar kunnen wij het alleen maar mee eens zijn.

Bronnen: Live Science, Popular Mechanics

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer. Abonnee worden? Dat kan hier!