Aardbeikikkervrouwtjes zijn niet zo kieskeurig. Ze gaan simpelweg voor het dichtstbijzijnde mannetje.

Zoals veel mannetjes in het dierenrijk, doen ook mannelijke aarbeikikkers hun uiterste best om indruk te maken op de vrouwtjes. Zo zijn deze slijmballen niet alleen felrood gekleurd, maar maken ze ook nog eens geluid om de aandacht te trekken. Allemaal voor niets, concluderen Duitse onderzoekers in een artikel in Frontiers of Zoology. Vrouwtjes kiezen simpelweg voor het dichtstbijzijnde mannetje.

“We hebben geen bewijs gevonden dat vrouwtjes de mannen vergeleken door bij ze langs te gaan”, staat er in het artikel met als titel Only distance matters. “In plaats daarvan kozen vrouwtjes het dichtstbijzijnde mannetje, ongeacht zijn akoestische en fysieke eigenschappen, of de grootte van zijn territorium.”

Dat lijkt op het eerste oog natuurlijk niet zo slim: het kiezen van een ‘fit’ mannetje vergroot immers de kans op gezond nageslacht en dus het voortbestaan van de genen. Maar omdat de mannetjes als echte driftkikkers constant vechten om hun territorium, blijven alleen de fitte mannetjes überhaupt in leven. En waarom zou je als aardbeikikkervrouwtje dan moeilijk doen, als het ook met de frog next door kan?

Bronnen: Frontiers of Zoology, ScienceNOW