De Britse marine laat een serie fraaie illustraties zien van de onderzeeboot van de toekomst.

De Royal Navy vroeg aan de slimste en meest creatieve ontwerpers en wetenschappers in de gelederen om eens na te denken over hoe de onderzeeboten er over een jaar of vijftig uit zouden kunnen zien. Hieronder zie je het resultaat daarvan.

Vliegende manta

Op bovenstaande foto zie je hoe het moederschip, de Nautilus 100, eruit zou zien. Met het uiterlijk van een reuzenmanta en zijn 3D-geprinte romp kan deze onderzeeboot zich heel sneaky door het water bewegen. Door het gebruik van composieten, kan hij bovendien de enorme waterdruk op 1000 meter diepte aan. Aan boord is genoeg ruimte voor de twintig bemanningsleden.

Volgens de ontwerpers zou de Nautilus 100 twee voortstuwingssystemen krijgen: een normale waarmee hij met 30 knopen (55,6 km/u) lange afstanden af kan leggen, en een stille voor de aanval of een geruisloze aftocht. De laatste aandrijving zou nog het meest weg hebben van een Dyson propellerloze ventilator. Onder de ‘manta’ zitten de sluizen voor de aanvoer van mensen en materieel, maar ook de torpedobuizen en alles sensors van de futuristische sub.

Onbemande hulpjes

Het moederschip kan onder meer beschikken over de hieronder afgebeelde, onbemande onderwatervoertuigen (unmanned underwater vehicles of UUV’s). Ze bewegen zich door het water als een soort dolfijnen en vallen daardoor minder op. Onder hun huid zitten allerlei sensors die als de ogen en oren van het moederschip dienst kunnen doen. Verschillende UUV’s staan met een netwerk met elkaar in verbinding en kunnen zo hele grote stukken oceaan in de gaten houden.

Onbemande hulpjes van de hulpjes

De ontwerpers bedachten dat het een goed idee zou zijn om de onbemande watervoertuigen (UUV’s) te voorzien van nog kleinere robots. De micro-drones kunnen in gigantische aantallen in het water worden uitgezet, waarna ze met hun sensors op zoek gaan naar vijanden.

Als ze er eenmaal eentje hebben opgespoord, kunnen ze die blijven volgen, waarbij de positie steeds wordt doorgegeven aan de UUV’s en het moederschip. Omdat ze zijn opgebouwd uit in water oplosbare polymeren, vallen ze na een tijdje vanzelf uit elkaar.

Bronnen: Royal Navy, Wired

Beeld: Royal Navy

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Bestel dan hier ons nieuwste nummer (geen verzendkosten). Abonnee worden? Dat kan hier!