Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!
Normaal gesproken worden raketbrandstoffen, zoals hydrazine, gemaakt van heel exotische mixen en dat is voor het buitenaardse niet altijd handig. China slaagde er als eerste in om het anders te doen.
Er lijkt een nieuwe ruimtewedloop gaande: een race waarbij elk land het eerste wil zijn een raket te lanceren die niet wordt aangedreven door een waterstofmix. Het Chinese ruimtevaartbedrijf LandSpace heeft op dat gebied onlangs een succes behaald: het lanceerde een raket die werd aangedreven door een mix van vloeibaar methaan en vloeibare zuurstof (afgekort tot methalox). Maar de Chinezen zijn niet de enigen die aan nieuwe manieren werken om raketmotoren aan te drijven.
Het Amerikaanse Relativity Space probeerde het in maart van dit jaar met de Terran 1 (foto hieronder), een deels 3D-geprinte raket die eveneens werd aangedreven door methalox. Na allerlei aanloopproblemen werd de raket op 23 maart dan toch gelanceerd, maar wist door een uitgevallen tweede trap de ruimte niet te bereiken.
Lees ook:
Waterstofprobleem
Relativity Space is, wat die ontwikkeling betreft, in gezelschap van grote namen als Elon Musks SpaceX en Blue Origin van Jeff ‘Amazon‘ Bezos’ , die eveneens aan ‘gas aangedreven’ raketten werken. Maar de Chinezen zijn hen dus voor met de LandSpace’s Suzaku-2 Yao booster. De raket wordt aangedreven door vier TQ-12 Magpie-motoren en die leveren genoeg vermogen om zo’n 6000 kilo aan lading naar de ruimte te brengen. Nu deze lancering succesvol is gebleken, heeft LandSpace al aangekondigd dat de Suzaku-2 klaar is voor massaproductie.
De reden dat de ruimtevaartsector zo hard aan alternatieve brandstoffen werkt, is dat de raketten steeds verder het heelal in moeten. Waterstof is dan niet handig. Om er voldoende van mee te kunnen nemen, moet het vloeibaar worden gemaakt door het tot extreem lage temperaturen (cryogeen) te koelen. Probleem is onder meer dat de cryogene waterstof metalen bros maakt en dat het als het ware ‘wegkookt’ waardoor er flinke verliezen zijn.
Maar de grootste uitdaging is dat waterstof bijvoorbeeld op de maan of op Mars heel lastig te produceren is. Methaan kan daar in speciale fabrieken worden gemaakt uit materialen die ter plekke voorhanden zijn. En dat brengt op termijn steeds verdere bestemmingen binnen bereik.
Beeld: LandSpace