Mark Mattson, onderzoeker aan het US National Institute on Aging, stelt vast dat veel van de testmuizen en -ratten te veel eten, en niet of nauwelijks kunnen bewegen. In het slechtste geval kunnen deze te dikke knaagdieren onderzoeksresultaten beïnvloeden.

Hij noemt het gebruik van ratten bij het testen van medicijnen als voorbeeld. Gevolgen van het overgewicht van het knaagdier worden volgens Mattson snel aangezien als bijwerking van het geteste medicijn. Onderzoek naar bijvoorbeeld kankerbehandelingen, Alzheimer of zenuwziektes moet als het aan Mattson ligt om deze reden opnieuw worden bekeken.

Maar er is ook goed nieuws voor de onderzoekers die nu opgescheept zitten met kooien vol te dikke diertjes. Een uitgebreid dieet is niet nodig. Een looprad in de kooi van de dikke beestjes kan al voldoende zijn om ze weer in vorm te krijgen.