Dolfijnen en walvissen ervaren plezier, zeggen onderzoekers. Ze uiten dat door te piepen.

Wetenschapper Sam Ridgeway doet al jarenlang onderzoek naar dolfijnen en walvissen. Daarvoor trainde hij de dieren, waarbij hij ze beloonde met vis. Wanneer ze die vis kregen, piepten ze. In eerste instantie dacht Ridgeway dat de piepjes signalen waren om aan soortgenoten te vertellen dat ze voedsel hadden gevonden. Maar zijn vrouw had een andere interpretatie: de piepjes deden haar denken aan kinderen die gilden van plezier. Ridgeway onderzocht het en ontdekte dat de piepjes waarschijnlijk inderdaad plezier-geluidjes zijn.

Deze conclusie trok hij om verschillende redenen. Wanneer een dolfijn wordt getraind, krijgt hij iets lekkers wanneer hij de opdracht goed uitvoert. De trainer koppelt die beloning aan een geluid, door iedere keer dat hij het lekkers uitdeelt op een fluitje te blazen. Als het dier eenmaal getraind is, hoeft de trainer alleen nog maar te fluiten en kan hij de beloning uitstellen. Ook wanneer de dieren alleen een fluitje hoorden en nog geen voedsel kregen, bleken ze te piepen.

Dopamine

Nadat het dier een beloning heeft gekregen duurt het even voordat hij piept. Voor een dolfijn ongeveer 151 milliseconden en voor een beloega zo’n 200 milliseconden. Die vertraging is te verklaren als je bedenkt dat het na een beloning ongeveer 100 milliseconden duurt voordat er dopamine vrijkomt in het lichaam, een hormoon dat een gevoel van genot en blijdschap veroorzaakt. Pas na die 100 milliseconden maken de dieren gelukspiepjes.

Ridgeway vroeg zich ook af of het dier niet gewoon het fluitje van de trainer probeerde te imiteren. Daarom deed hij verschillende testjes. Hij trainde dieren niet alleen met het geluid van een fluitje, maar ook met het uitzetten van het geluid van een onderwaterbuzzer. Ook het uitzetten van geluid alvorens een beloning te geven werd gevolgd door hetzelfde dolfijnengepiep.

Bronnen: Journal of Experimental Biology, The Company of Biologists via EurekAlert!