KIJKs gadgetman Rik Peters laat zijn filosofiekennis los op de vaak online geziene kreet no copyright infringement intended. 

De deontologie en het consequentialisme zijn twee van de bekendste stromingen binnen de ethiek. Hopla. Met wat lastige woorden en de vermelding van een filosofisch vakgebied is het me eindelijk gelukt om de slechtste openingszin ooit te schrijven. Maar mijn bedoelingen zijn goed én de drie overgebleven lezers hebben misschien profijt van deze column – dus het was moreel noodzakelijk. Waarom? Hierom.

Volgens deontologen ben je een goed mens als je met de juiste intenties de juiste regeltjes volgt: je moet luisteren naar beroemde afspraken als ‘gij zult niet liegen’, ‘gij zult niet stelen’ en ‘gij zult KIJK lezen’.

Consequentialisten daarentegen richten zich niet op doelstellingen, maar op resultaten: je mag soms best een afspraakje negeren als je daarmee maar een groter goed kunt bereiken.

Beide smaken hebben voors en tegens. Een strenge consequentialist vindt misschien dat je terrorismeverdachten onmenselijk mag martelen wanneer je denkt zo waardevolle informatie uit hun schreeuwende kelen te krijgen. Een hardcore deontoloog meent wellicht dat je zelfs niet mag jokkebrokken als een schuimbekkende moordenaar aanbelt en vraagt of je moeder toevallig thuis is.

Waarom deze info? Omdat steeds meer YouTube-kanalen complete cd’s, films en tv-series rippen en uploaden – om zichzelf in de omschrijving te verontschuldigen met no copyright infringement intended (‘geen auteursrechtschending bedoeld’). Dat is voer voor filosofen: het consequentialisme zou de redenering afwijzen omdat onbedoelde diefstal nog steeds diefstal blijft, de deontologie zou het smoesje weglachen omdat het een regelrechte leugen is.

Conclusie: zelfs mijn openingszin is nog beter te onderbouwen.

Rik Peters schreef jarenlang een column in de rubriek ‘Tech-Toys’. Deze tekst werd eerder gepubliceerd in KIJK 13/2014.

Beeld: Studio 5982