Wetenschappers verbonden voor drie maanden de bloedsomloop van een jonge muis met die van een oude. Die laatste ging daar flink op vooruit.

Vampiers drinken het in films en boeken niet voor niets: bloed. Het werkt voor hen als een verjongingskuur, waardoor ze eeuwig leven. En het blijkt ook in het echt te werken. Onderzoekers van de Amerikaanse Duke University lieten een oude muis zich weer jong voelen door zijn bloedomloop te verbinden die van een jonge muis. De resultaten verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Nature Aging.

Lees ook:

• Op zoek naar de bron van de eeuwige jeugd
• ‘Angst en eenzaamheid doen je sneller verouderen dan roken’
• Word je sneller oud door alcohol?

Acht mensenjaren

Het heeft wel iets Frankenstein-achtigs: de bloedsomloop van twee muizen aan elkaar koppelen door middel van een operatie. Deze zogenoemde heterochronische parabiose (HPB) bestaat al sinds de jaren vijftig, toen wetenschappers ontdekten dat een oude muis via de methode jonger uitziend kraakbeen en spieren kreeg.

Ook aan de Duke University deden wetenschappers eerder onderzoek naar de anti-verouderingseffecten van HPB. Maar nu denkt dit team, onder leiding van James White, het eerste bewijs te hebben geleverd dat de levensspan van de oude muis met de techniek ook daadwerkelijk langer wordt. En dat met maar liefst 10 procent. Dit komt overeen met acht mensenjaren!

Jonger bloed en lever

De twee jaar oude muis moest er wel drie maanden voor aan de jonge muis – van 4 maanden – worden gekoppeld . Dat komt overeen met een tachtigjarige die voor acht jaar aan een achttienjarige vastzit. Voor de muizen in kwestie dus niet bepaald ideaal.

Na het afkoppelen volgden White en zijn team de muizen (allemaal vrouwtjes – mannetjes accepteren de behandeling minder goed) twee maanden lang. Naast de extra levensmaanden die de oudjes kregen, zagen hun bloed- en levercellen er jonger uit. Ook het tot uiting komen van genen deden eerder aan jonge dan aan een oude muizen denken.

Niet praktisch en onethisch

Of de verjongingskuur op deze manier ook bij mensen zou kunnen werken? Dat durven White en collega’s niet te zeggen. En het testen wordt lastig. HPB zou bij mensen niet bepaald praktisch zijn (wie wil er nou acht jaar vastzitten aan een ander mens?), en dan hebben we het niet eens over de ethische aspecten.

Het is nu zaak de factoren te achterhalen die bijdragen aan die anti-verouderingseffecten. Zijn het bepaalde eiwitten, hormonen of cellen? Zodra we dat weten, kunnen wetenschappers met die kennis therapieën voor de mens ontwikkelen. En wie weet, komen we dan een stukje dichter bij het eeuwige leven. Net als vampiers.

Bronnen: Nature Aging, Duke University via EurekAlert!

Ben je geïnteresseerd in de wereld van wetenschap & technologie en wil je hier graag meer over lezen? Word dan lid van KIJK!