In een indrukwekkend filmpje is te zien hoe een nieuw snelheidsrecord wordt gevestigd op een maglevtestbaan van het Amerikaanse leger.
Bij de Amerikaanse Holloman Airforce Base worden al sinds 1949 allerlei hogesnelheidstests gedaan op een speciaal daarvoor aangelegde baan. Om daar nog sneller allerlei spul overheen te kunnen rossen, zijn de rails vervangen voor een hypermoderne maglev-variant.
Een luchtfoto van de oude testbaan op Holloman Airforce Base.
Maglev is een afkorting van magnetische levitatie. En dat wil zeggen dat de sledes, met daarop de te testen raket of welk ander apparaat dan ook, met behulp van magneten een eindje boven de baan zweeft. Daardoor is er veel minder weerstand en kun je dus veel hogere snelheden halen.
Tijdens een eerste proef begin maart, waarvan de beelden nu pas naar buiten zijn gebracht, behaalde de raket-aangedreven slee op de 640 meter lange baan een snelheid van 825,59 km/u. Kort daarna ragde hij er met maar liefst 1018,71 km/u overheen. Een record voor een maglev-railsysteem en dat wordt waarschijnlijk nog wel een paar keer verbroken. Over het exacte doel van de maglev-configuratie wil het leger niets kwijt, maar het ligt voor de hand dat ze hem willen gebruiken voor het testen van allerlei nieuwe hypersone raketten.
De Holloman Sled Track in de woestijn van New Mexico werd overigens beroemd door een proef met een bemande slee. Medisch onderzoeker John Paul Stapp maakte eind jaren veertig, begin jaren vijftig deel uit van een team dat onderzoek deed naar de gevolgen van snelle deceleratie. Het doel was om uit te zoeken met welke snelheid een piloot nog in een schietstoel uit een vliegtuig kon worden geschoten. En uiteraard wat die enorme vertragingskrachten voor effect zouden hebben op een menselijk lichaam.
Stapp was niet te beroerd om dat hoogstpersoonlijk uit te zoeken. Tijdens een test in 1951 werd hij in de slee versneld tot 1017 kilometer per uur, waardoor het menselijke proefkonijn en passant de snelste persoon op aarde werd. (Schuif naar 2:55 in het filmpje hierboven.)
Daarna werd het apparaat zo hard afgeremd dat Stapp maar liefst 43 g te verwerken kreeg.
Hij voelde tijdens het remmen dus 43 keer zijn eigen lichaamsgewicht en één van de gevolgen was dat zijn ogen bijna uit hun kassen vlogen en gingen bloeden, waardoor hij tijdelijk blind werd. Hiernaast een close-up tijdens de remproef.
Bronnen: USAF, Popular Science
Beeld: Holloman AFB