Zelfs in fossielen die niet op een speciale manier bewaard zijn gebleven, zijn resten van zacht weefsel te vinden.

In enkele dinosaurusfossielen zijn weleens minuscule resten van zacht weefsel, zoals bloedcellen, gevonden. Onderzoekers dachten dat dit alleen mogelijk was in fossielen die goed bewaard zijn gebleven, bijvoorbeeld in ijs. Na de analyse van botfragmenten waar dat niet voor gold, kwamen wetenschappers van het Imperial College Londen erachter dat ook hierin resten van zacht weefsel zijn te vinden.

Ionenstraal

De onderzoekers wilden in eerste instantie weten hoe botten veranderen in fossielen. Daarom sneden ze met een ionenstraal hele kleine stukjes uit botten die al honderd jaar in het Natural History Museum in Londen liggen. Deze ministukjes legden ze vervolgens onder een elektronenmicroscoop. In totaal deden ze dit voor acht botfragmenten van klauwen, tenen en ribben van dinosaurussen die 75 miljoen jaar geleden leefden.

De verbazing van de wetenschappers was groot toen ze zagen dat er aan zes van de acht botfragmenten zacht weefsel zat. In het weefsel vonden ze structuren die lijken op vezels en bloedcellen. Allereerst dachten de onderzoekers dat de botten misschien waren vervuild met mensenweefsel. Maar de bloedcellen uit de fossielen hadden een kern en onze rode bloedcellen hebben geen kern.

Stofwisseling

De vondst opent veel deuren voor vervolgonderzoek. Zo kan misschien worden achterhaald wanneer dinosaurussen warmbloedig werden. Dit kunnen de onderzoekers doen door te kijken naar de grootte van de bloedcellen. Hoe kleiner deze cellen zijn, des te sneller is de stofwisseling van een gewerveld dier. Hiermee houdt een warmbloedig beest zijn lijf op temperatuur.

In de cellen is overigens geen DNA gevonden. We zullen dus niet snel scenario’s krijgen zoals in Jurassic World. “Er moet eerst veel meer onderzoek worden gedaan, voordat we überhaupt weten of het mogelijk is om DNA te vinden in dinofossielen”, aldus onderzoeker Sergio Bertazzo in een persbericht.

Bronnen: Nature Communications, Phys.org

Beeld: Eva Kröcher/CC BY 2.5