De ESA en de Russische ruimtevaartorganisatie Roskosmos willen in de maan gaan boren. In 2020 moet een ruimtesonde bevroren monsters van de noord- of zuidpool verzamelen en terugkeren naar de aarde.

Naast het boren in onze eigen planeet willen andere wetenschappers nu ook de maan gaan uithollen. Het plan Lunar Polar Sample Return betreft een robot die in 2 miljard jaar oude maankraters op zoek gaat naar achtergebleven materialen van ingeslagen asteroïden. Daarna moet het ruimtevaartuig met de (bevroren) monsters weer veilig terugkeren op aarde.

Schaduwzones

De benodigde techniek is aanwezig, maar de ESA en Roskosmos zijn beperkt tot gebieden waar het maanoppervlak permanent wordt beschenen door de zon. Op het verlanglijstje staat een maanrover die ook in schaduwzones kan navigeren, maar tot die tijd moeten ze het met de boormachine van de 2016 ExoMars-missie doen. Dit stukje techniek is getest bij temperaturen van -80 graden Celsius en heeft slechts enkele aanpassingen nodig om de grote temperatuurverschillen op de maan te kunnen doorstaan. Temperaturen van 100 graden Celsius overdag en -150 graden Celsius ’s nachts zijn daar namelijk niet ongebruikelijk.

Daar komt nog bij dat monsters – die door de robot naar boven worden gehaald – direct bij het oppervlak moeten worden bevroren. Zo worden de ‘materialen’ beschermd en gaat er niets verloren, bijvoorbeeld door verdamping.

Maanbasis ‘Neil Armstrong’

Vooruitlopend op deze missie is er een onderzoeksmissie in 2017 om nieuwe technologieën te testen. Het gaat hier om visuele navigatieapparatuur en gevaardetectiesystemen. Daarnaast gaat er in 2018 nog een andere ruimtesonde naar de zuidpool van de maan. Dit is mogelijk een voorloper op het plan van de NASA om ooit een basis, vernoemd naar Neil Armstrong, op de zuidpool van de maan te bouwen.

Als dit ambitieuze project ooit werkelijkheid wordt, zijn missies als Lunar Polar Sample Return essentieel voor het testen van apparatuur in het grillige maanklimaat. Bouwmaterialen moeten mogelijk worden aangepast om heel te blijven op het oppervlak, dat bedekt is met elektrisch geladen stofdeeltjes.

In 2015 hakt de ESA de knoop definitief door. Dan wordt besloten of de plannen doorgaan en de eerste stappen richting een maanbasis worden gezet.

Bron: Wired