De US Navy heeft bekendgemaakt dat de USS Gerald R. Ford in april eindelijk in gebruik wordt genomen. Het wordt het eerste nieuwe Amerikaanse vliegdekschip van de afgelopen veertig jaar. De verse carrier is in vergelijking met de verouderde Nimitz-klasse op vijf punten verbeterd.

Zoals vrijwel elk Amerikaans militair project wordt ook de USS Gerald R. Ford geplaagd door enorme technische problemen, gemiste deadlines en budgetoverschrijdingen. Toen het schip in 2008 werd besteld, ging men nog uit van een aanschafprijs van 12,9 miljard dollar. Uiteindelijk liep dat door nog wat andere kostenpostjes op tot 13,7 miljard dollar per stuk. Tot 2058 worden er tien van gebouwd en die gaan de vliegdekschepen uit de huidige Nimitzklasse geleidelijk vervangen.

Vooral de futuristische elektromagnetische katapulten waarmee de vliegtuigen van het dek worden geschoten, de turbines die voor de aandrijving zorgen en het nieuwe ‘vangsysteem’ voor de landende vliegtuigen bleken de prijs omhoog te jagen. Alle problemen lijken nu te zijn opgelost en volgens de US Navy is het schip voor 99 procent klaar. Maar wat maakt de Ford-klasse zoveel beter dan zijn voorganger?

Automatisering

Tot op zekere hoogte gaat de Ford-klasse het enorme aanschafbedrag zelf terugverdienen. Doordat onder andere de nieuwe reactors en het lanceersysteem minder onderhoud vergen en er aan boord heel veel is geautomatiseerd, volstaat een kleinere en dus veel goedkopere bemanning. Een Ford-carrier vaart straks rond met zo’n 4300 man; bijna 700 minder dan bij de Nimitz-klasse. En de lange levensduur van de schepen, die op maar liefst vijftig jaar wordt begroot, levert een besparing van 4 miljard dollar op.

EMALS

De Nimitz-klasse gebruikt stoomkatapulten om de vliegtuigen te lanceren. Om de stoom, die rechtstreeks door de kernreactors wordt geleverd, op de juiste plek te krijgen, is een zwaar en onderhoudsgevoelig systeem van buizen, kleppen en motoren nodig. De Ford-carriers krijgen in plaats daarvan vier Electromagnetic Aircraft Launch Systems (EMALS). Het aluminium blok dat een vliegtuig tijdens een lancering over het dek sleurt, wordt bij het EMALS aangedreven door verschillende elektromagneten snel na elkaar in te schakelen.

Dankzij force feedback ‘voelt’ het systeem hoeveel vermogen het moet leveren om een toestel van bijvoorbeeld 45.000 kilo binnen 110 meter een snelheid van zo’n 240 kilometer per uur te geven. Het EMALS kan 160 vliegtuigen per dag lanceren (ruim zestig meer dan de Nimitz-carriers), en als het echt nodig is zelfs 270. Daarnaast heeft het EMALS genoeg vermogen om desnoods ook 30 procent zwaardere toestellen de lucht in te krijgen.

Powerrrr

Doordat vrijwel alles aan boord elektrisch is, verbruiken de Ford-carriers 50 procent meer stroom dan de schepen uit de Nimitz-klasse. Dat kunnen de reactors van de Nimitz-schepen niet leveren. De twee nieuwe Bechtel A1B-reactors van de Ford-klasse produceren elk 300 megawatt, drie keer zoveel als die van de Nimitz-klasse. (Ter vergelijking: de kerncentrale bij het Zeeuwse Borssele is goed voor 485 megawatt.)

Radar

De Ford-klasse krijgt een geïntegreerd radarsysteem: active electronically scanned array search and tracking. Daardoor kan het een veel beter beeld opbouwen van wat er allemaal in de buurt rondvaart en vliegt, zodat eventuele dreigingen sneller kunnen worden uitgeschakeld. De radarsystemen hebben bovendien geen bewegende onderdelen en dat zorgt voor veel lagere onderhoudskosten.

Dekruimte

Door een efficiëntere indeling is er veel meer ruimte op het dek, dat overigens grofweg even groot is als die van de Nimitz. Zo heeft de Ford-klasse maar drie liften waarmee de vliegtuigen uit het ruim naar het dek worden gebracht (de Nimitz heeft er vier). Daardoor is er op het dek ruimte voor een vaste landingsplek voor helikopters.

De commandotoren is een stuk kleiner en meer naar achteren geplaatst, waardoor het manoeuvreren met de toestellen een stuk eenvoudiger wordt. Ook dat draagt er aan bij dat de Ford-klasse zo’n 30 procent meer vliegtuigen kan lanceren dan de schepen uit de voorgaande klasse. En tot slot is er door het toegenomen ‘vloeroppervlak’ meer ruimte voor allerlei futuristische afweersystemen zoals lasers en andere wapens.

Bronnen: Breaking Defense

Beeld: US Navy