De nieuwste generatie menselijke aardbewoners zal niet meer precies weten wat een cassettebandje is. Dat gaat veranderen, want de magneettape komt terug.
De eerste muziekcassettes kwamen al in de jaren zestig van de vorige eeuw op de markt. En de magneetbanden waar je muziek, maar ook digitale gegevens op kon zetten, hielden het vol totdat de digitale opslagmedia in zwang raakten. Maar als het aan Fuji Film en IBM ligt, komt de magneetband terug.
De twee bedrijven ontwikkelden een tijdje geleden al een prototype-tape van 10 bij 10 bij 2 centimeter. Daarin zit een met barium ferriet-deeltjes gecoate band, waar maar liefst 35 terabyte aan data op kan worden gepropt; genoeg voor zo’n 8.750.000 muzieknummers. Helaas zijn de tapes niet bedoeld voor consumenten, maar voor de opslag van enorme hoeveelheden gegevens.
Een van eerste plekken waar de nieuwe generatie tapes zullen worden ingezet is bij de Square Kilometer Array (SKA) die in 2024 in gebruik wordt genomen en dan de grootste radiotelescoop ter wereld wordt. Verwacht wordt dat de duizenden antennes waarmee SKA het heelal gaat afspeuren, dagelijks 1 petabyte (1 miljoen gigabyte) aan informatie gaan leveren.
Een artist impression van de Square Kilometer Array.
Voor zulke enorme hoeveelheden data zijn harde schijven niet handig. Volgens onderzoekers komen er de komende tien jaar weliswaar hard drives beschikbaar die tot 3 terabyte kunnen opslaan, maar dan nog heb je 120.000 HD’s nodig om de door SKA verzamelde gegevens van één jaar op te kunnen slaan. Verwacht wordt dat tegen de tijd dat de telescoop in bedrijf wordt genomen, de nieuwe magneetbanden zo ver zijn doorontwikkeld dat ze elk maar liefst 100 terabyte kunnen herbergen.
Een ander voordeel van tapes is dat ze veel minder stroom verbruiken doordat ze alleen draaien als er data wordt gelezen of wordt weggeschreven. Een datacentrum met hard discs zou 200 keer meer energie verbruiken dan eentje die tapes gebruikt.
Het belangrijkste nadeel van deze manier van dataopslag is op dit moment dat toegang tot de gegevens een stuk trager is. De cassettes moeten namelijk eerst door een rotobotarm uit het archief worden getrokken, in de speler worden stopt die vervolgens naar het juiste stuk op de tape moet spoelen. Maar een nieuwe methode, de Linear Tape File System, zou ook dat probleem kunnen ondervangen. Wie had gedacht dat het cassettebandje het nog zo ver zou schoppen?
Bron: New Scientist