Alle onderdelen van het ecosysteem hebben invloed op de CO2-uitstoot. Haal daar een belangrijke schakel uit, zoals een roofdier, en de uitstoot neemt behoorlijk toe.

Uit nieuw onderzoek, gepubliceerd in Nature Geoscience,  blijkt dat in zoetwaterecosystemen, zoals sloten, rivieren en meren, het behoud van de roofdieren belangrijk is voor het beperken van de broeikasgassen. Onderzoekers van de Universiteit van British Columbia onderzochten hiervoor rivieren in Canada en Costa Rica. Wat blijkt? Ongeacht de locatie van de rivier zijn de gevolgen hetzelfde. Zonder roofdieren is de CO2-uitstoot van de rivier tien keer hoger.

Dat klinkt vrij drastisch, maar het effect is redelijk te verklaren. Rivieren zijn namelijk gevoelig voor zogenoemde top-down-effecten. Dit betekent dat als je iets aan de bovenkant van de keten verandert, het grote gevolgen heeft voor de hele voedselketen. Meer visetende roofdieren betekent dus minder vissen in de rivier die op hun beurt minder algen kunnen opeten. En hoe meer algen hoe beter. Zij zetten CO2 namelijk om in zuurstof.

Klimaatmodellen nemen nu nog geen rekening met zoetwaterecosystemen. Tot nu toe onderzochten wetenschappers namelijk vooral de invloed van roofdieren op land. Wellicht komt daar met dit onderzoek verandering in. De wetenschappers achter het nieuwe onderzoek beweren namelijk dat de CO2-uitstoot van zoetwaterrivieren vergelijkbaar is met ontbossing. En dat wordt gezien als een van de belangrijkste oorzaken van de toenemende broeikasgassen.

Bronnen: Nature Geoscience, New Scientist