Een Amerikaanse neuroloog en bioloog maakt de taal van muizen hoorbaar, zodat we meer te weten kunnen komen over hoe onze hersenen werken.
Christine Portfors werkt aan de State University in het Amerikaanse Vancouver. Voor het onderzoek zette ze twee vrouwtjesmuizen in een bak met één mannetje. Als de man wil paren, maakt hij een serie hoge geluiden die (in bewerkte vorm) lijken op het getsjirp van vogels in de lente. Als een vrouwtje dat een prettig ‘liedje’ vindt, laat ze het mannetje toe.
Portforse bracht de ultrahoge tonen die muizen produceren terug naar een frequentie die mensen kunnen horen. De volgende stap is de taal van de muizen te analyseren en na te gaan hoe hun hersenen onderscheid maken tussen het ene hoge geluid en het andere.
Om dat te kunnen bepalen, laat de onderzoekster het succesvolle gezang horen aan een vrouwtje dat aan apparatuur is gehangen waarmee de hersenactiviteit zichtbaar gemaakt kan worden. En daarmee is te zien welke neuronen op het geluid reageren en welke niet. “Dus elk neuron is in staat om onderscheid te maken tussen de verschillende geluiden die de muizenman produceert”, vertelt Portforse.
Het doel van het onderzoek is een soort kaart van de muizenhersenen, waarop precies is aangegeven welke neuronen op welke geluiden reageren. Op die manier hoopt Portforse een ‘bedradingsschema’ van mensenhersenen te kunnen maken dat laat zien welke neuronen verantwoordelijk zijn voor de alledaagse geluiden die we opvangen. En door bepaalde neuronen kunstmatig te prikkelen, zou je doven uiteindelijk weer kunnen laten horen.
Bronnen: National Science Foundation