Verkeersvliegtuigen zien er eigenlijk allemaal hetzelfde uit, alsof vliegtuigontwerpers al hun creativiteit verloren zijn. Toch kan daar op termijn verandering in komen. 

Verkeersvliegtuigen zien er bijna allemaal hetzelfde uit. Geleid door de wetten van de aerodynamica is het basisontwerp van de huidige generaties verkeersvliegtuigen zo naar elkaar gegroeid, dat je haast geen verschil meer ziet in moderne toestellen. Alleen de kenners weten goed om welk types van welke vliegtuigbouwers het gaat. Dankzij NASA kan daar op termijn verandering in komen.

Dat kan anders

De Boeing 777 is een prachtig toestel, maar tegelijk saai, want ze zien er allemaal ongeveer zo uit.

Vliegtuigontwerpen hebben vandaag de dag: een ronde neus met een ronde koker als romp, vleugels vanaf de onderzijde waar motoren aanhangen (veelal één per vleugel), twee kleinere horizontale vleugels aan de achterzijde van de romp en een grote, verticale staartvleugel. Denk aan de Airbus A320-familie, A330 en A350, of de Boeing 737, 757, 767, 777 en 787, maar ook de Embrear E-Jet.

Maar dat kan anders. Onderzoekers van het MIT hebben samen met Aurora Flight Sciences een bredere romp bedacht: het ‘double bubble’ D8-ontwerp. Die romp helpt de vleugels met het genereren van lift door zijn vorm. Maar ook de motoren helpen daar een handje bij door hun positie. Zij trekken lucht over de romp, wat wrijving vermindert en wellicht zelfs een onderdruk boven de romp veroorzaakt.

Door deze slimmigheden kunnen de vleugels kleiner worden, wat ze lichter maakt, wat weer een besparing met zich meebrengt. Vanwege zijn breedte kan de romp zelf iets korter worden. Dit vertaalt zich allemaal verder door naar kleinere motoren die op hun beurt weer minder brandstof verbruiken.

Met ontwerpen als de D8 wordt het weer wat kleurrijker in de lucht! (Beeld: Auror Flight Sciences).

NASA

De D8 zou met 180 passagiers op de kortere afstanden vliegen, net zoals de huidige Boeing 737 en Airbus A320. Maar met een iets lagere snelheid: Mach 0.74 in plaats van rond de Mach 0,84. Ook dat scheelt een slok op een borrel. Alles bij elkaar zou de D8 een vermindering van 71 procent in brandstofverbruik kunnen halen, vergeleken met een Boeing 737-800.

Het ontwerp van de D8 is onderdeel van een serie van zes ontwerpen in NASA’s N+3-programma. Met dit programma stimuleert NASA de vliegtuigindustrie en wetenschap om op termijn stillere, zuinigere vliegtuigen in de lucht te krijgen. De D8 lijkt daarbij een haalbaar ontwerp; in 2021 zou een test-exemplaar moeten vliegen en tussen 2030 en 2035 zou het toestel in gebruik genomen kunnen worden. Met zijn bijzondere ontwerp zou het daarmee ook een stukje minder saai worden in monotone beeld van vliegtuigontwerpen. Bekijk ook onderstaande filmpje.

Bronnen: Popular Mechanics, Aurora Flight Sciences

Beeld: Aurora Flight Sciences